It imago fan Fryslân (3)
De schoorsteen moet roken
In vroegEre tijden werden componisten en kunstenaars door de diverse hoven aan elkaar aanbevolen, mondeling of per brief. Toen kunst meer van de burgers werd, namen de media deze rol over. Natuurlijk bleef de persoonlijke ervaring, de mond- tot-mond reclame, ook een rol van betekenis spelen.
Als je stelt dat het imago niet belangrijk is maar wel de kunstuiting als zodanig, dan ben je per definitie voor gesubsidieerde kunstuitingen en ontken je dat ‘imago’ doet verkopen. Impliciet betekent dit dat de kunstenaar altijd de horige blijft van de subsidieverlener en derhalve zijn onafhankelijkheid kwijt is.
Iets anders is of je alleen maar met dat imago bezig moet zijn als kunstenaar. Ik denk dat de kunstenaar zich primair aan zijn kunsten moet wijden. Het verkopen, c.q. aan de man brengen, van zijn kunstuiting is een ander chapiter. Daarvoor heeft hij òf een intermediair nodig òf hij doet het zelf. En dan kan zo'n Volkskrant-artikeltje over je theaterproductie of expositie toch net het verschil maken tussen jam of rookvlees op je boterham.
Monique Boskma (Statenlid VVD)
Auteursrechtelijk beschermd