Trotwaer. Jaargang 30

[p. 176]

Lida Dykstra

Biddeltekken

harkje hoe't it swannespan
de stiifbeferzen loft
oan skossen fljocht
mei as iennichst doel
ienriedich stiigjen
ekers sakje wei ta biddeltekken
pluzich griis fersketten wyt
myn sêfte skûl allyk
kom mar bewuolje dy
de bûtenkant is kil en noeget net
mar binnenyn kinst wurden fiele
kinst dy waarmje oan de gloede
fan foarnamer poarper
as wat keizers droegen

[p. 177]

Sabeare

leagenje de leafde leafste
hâld de slinger stil
en slút de ruten
leagenje

hakje mei dyn swurd troch
Gordiaanske tinzen
swij fan juster frij en
leagenje

dat ik ferjit ien amerij
gewichtleas sweve heger
as de sinnen

stjerren

supernova's

ljochteksploazje

leagenje

en 'k sil dy leauwe
dat ûnthjit ik
skynber leauwe
ast oprjocht
de leafde leagenst
leafste

[p. 178]

Narcissus

Toarstich bûgjend oer de boarne
bliuwt my neat oer as te drinken
fan dit ingeleftich skepsel
yn syn skientme wei te sinken

Dizze ljochte geastferskining
is myn sielsmaat, tagelyk
is 't as sil er plompwei swine
as ik oer syn wangen stryk

[p. 179]

Echo

Sa wie ik nimf troch mannichien bewûndere,
grasjeuzer as in flinter, lichter as in laits
en seinge mei talint foar tête-à-tête,
sa waard ik keard ta stim, ferflokt
foar ivichheid ta wurde-wrakseling.
Myn hunkerjen keatst tydlings swakker
tusken keale bergen, stuiteret oer fjilden
read fan geldens foar't it sweltsjetippend
delslacht op de stream; Narcissus haw my
leaf oant yn de dea
oant yn de dea
de dea
ea
ea