Trotwaer. Jaargang 29

[p. 83]

Margryt Poortstra
Ik baw it earder sjoen, mar lang ferlyn.^*

Hy nimt my by de hân en ûnder it kuierjen
fertelt hy wer fan hoe 't it wie:
hoe los fan alles en hoe tagelyk
mei taal en lân ferbûn.

Wy rinne en hy beneamt it grien, wiist
nei de tuorkes om ús hinne as hie hysels
it plak bepaald fan hûs en pleats,
de greiden hjir persoanlik
as in tekken útspraat yn de sinne.

Sa haw ik withoefaak mei Obe
troch it ferline rûn.

Wy komme pake Jetze tsjin. Fan fierren
is it oan syn stal te sjen: de holle bûgd,
de hannen stiif en klomjend yn 'e bûse,
langjend nei de waarmte fan it koweliif.
En pake Riemer, faamsykjend mei syn maten
ûnderweis, op reis fan Kimswert,
by de dyk lâns, op nei Skraard.

By simmerdei fytst dêr ús heit; hy hat
my yn in sitsje oan it stjoer. Fan boer
nei boer, en fierder, op 'e einder ta.
Hy praat ticht by myn ear, fertelt
hoe 't hjir de minsken hite en wêr 't
it ljocht weikomt dat eachferblynjend
oer de romte leit.

* Obe Postma