Trotwaer. Jaargang 29

Jan Dotinga
Obe Postma jin yn 't sin bringend

In simpele ‘P’ wiisde
yn ‘It Heitelân’, op Kramers tafel,
my it spoar.
Dêr hie gjin tsjerkeblêd
‘Belijden en Beleven’ oan en
heven teologen om 'e nocht
yn Kampen ‘De Bazuin’:
Lette 40-er en 50-er jierren.

Sa njonkelytsen
fergroeid mei de Wâlden,
sykheljend mei de beammen,
kin ik my ‘De boerinne fan Surch’ tinke:
Ik mei my dêr dy lânsdouwe net sjen!

‘Yn Maert’ sjoch ik him sitten,
bûtenút, oan 'e Bitgumerdyk mei
‘de modderkluten fyn’ as in gebed
yn syn hannen:
Dichter, dy't in hertstocht
út 'e ierde dolde...

Net dat ik net mear bidde kin
Yn bûn mei foar- en neigeslacht rop ik
as ‘Lichte flikkertins yn it Al-bilibjen’
de Namme oan.