Trotwaer. Jaargang 25

[p. 113]

Jurij Chěžka / Marten Sikkema

Fantasy

Ik seach Dea sitten
oan 'e igge fan in nôtfjild.
De prille ieren waarden ôfmeand
troch it sûzjen fan in nije seine.
It sûzjen sjongt grimmitich:
Solingen, Solingen, Krupp.

Hy komt oerein, sjocht om him ta
as in dief - net ien te sjen.
It jonge nôt kroanet en klaget,
mar hy priizget inkeld syn seine
dy't súntsjes it andert jout:
Solingen, Solingen, Krupp.

Jurij Chěžka, ferneamd Sorbysk dichter, waard yn 1917 berne yn Hórki by Kamjenc (Kamenz), studearre Tsjechysk, Dútsk en Sorbysk yn Praach. Nei de Dútske ynfal yn Tsjechië yn 1939 waard er oppakt en yn militêre tsjinst twongen. Mids oktober 1944 sneuvele er yn Joegoslavië. De beide fersen binne út 1937, de dagen dat it nazirezjym de Sorben ta Untermenschen degradearre. Har taal en kultuer waarden doe ferbean.

[p. 114]

Sorbysk liet

Heitelân, lân fan myn hert,
foarstedom, lotus-beblomme,
ien ding, mear freegje ik net:
lit net yn eangst my ferkomme.

Heitelân, kostlike stien,
memmelân, leiste yn 't stjerren,
dyn beneare herte, net ien
kin it mear klopjen hearre.

Heitelân, goudene stjer
yn twiljocht fan jonge dreamen,
ferskynt my dyn gloede net wer
dan meist ferlern my neame.

Heitelân, gea fan de pracht,
bist as in nêst sûnder jongen:
dyn sinne sonk yn 'e nacht
en al dyn sangen binn' songen.