Trotwaer. Jaargang 24

[p. 212]

Willem Abma

maaiejûn

foar Jaap Meems 30 maaie 1992 Twizelerheide

in maaiejûn sa ûnbeneamber stil
sa swier fan fragen en ferwachtings
sa'n jûn dat alles in betsjutting krije sil
dat it reint dat it net reint
it koerjen fan in do, de wyn blakstil

dan samar oan de râne fan in pingo
wylst fûgels fleane oan it swurk
beswart as in augur de wylde wâldman:
‘Yn augustus lizze de wellen stil
en nimmen wyt wêrom; hoe soe út fiere iistiid
in antwurd of in wjerlûd komme?
in minske mei allinne poatsjebaaie
yn it mystearje fan dit Eldorado.’

skreau Faulkner ‘it ljocht fan augustus’
en Eliot ‘april de wreedste moanne fan it jier’
de wylde wâldman sprekt fan wellen
har tsjustere droechfal en wûnderlike tafier

sa'n maaiejûn fan swietrook seldsum swier
dat nimmen wit oft út de himel falle sil
ien ding is wis en gjin paskwil:
yn augustus falle de wellen stil.

[p. 213]

hechte

in dochter rint oer it struifjild
struit har heit út op 'e wyn
hy waait yn har hier har eachteisters
plakt fêst op har bedauwe skuon

it sil stoarmje moatte en eazje

[p. 214]

glimpen

sa binne de feiten
fan in libben
mar rikt in hân nei de essinsje
dan lûkt dy him werom

wy bliuwe efter
middenmank tafallichheden

wis, der is in begjin in ein
mar wat dêrnei wat dêrfoar

op syn bêst flûnkeret
in sels eefkes op
as in glimp fan in antwurd
op it fraachteken datst bist

sa lykje de feiten

[p. 215]

weemoed

wat op de grins fan it geniet
út oantinzen ûntstiet
in langstme is nei wat nea dines wurdt
en soms dy spjaltend as in flymjend swurd
dan oergiet yn in healsliep fan fertriet