Trotwaer. Jaargang 24

[p. 216]

Cornelis van der Wal

Konkurrinsje

Snie is it iten fan dit frjemde bist,
dea leit it mei iepenhertich read boarst
yn it skerpe gers, wylst de moanne
frijwat lêst hat fan dúst.

Ik ynstallearje de eagen en koarje
sawat fan it stjonken.

Yn it kadaver beweecht wat, in stikmannich
lytse kopyen fan Cornelis krûpe der om.

Smeekjend sjogge se nei harren hearsker omheech,
it binne bleate rôze mantsjes en wyfkes dy't gûle.
Aansens sille se faaks noch fûler raze,
want ien is mear as genôch.

[p. 217]

It nije iis

Yn dize sakket de skiere sinne,

stekt himsels op in skerpe toer.
Ut it easten komme kâlde tinzen.

Jongesfuotten kreakje it nije iis op 'e strjitte;
de goaden struie aansens sâlt.

Poddehierren en pûkels skitterje switterich en fet.

Yn 'e himel lykwols friest in holle skjin
en siket om in iisfaam.