Ingwer Esmarch
Dåt schäät dü seelew waase
Et wus en wurmen samereeftermadi. Sü wurm än moi as da samere ai ålten san. Di latje gååst hül foole foon san taatjen än deeram wälj hi uk ma ham tut schölj, alikwälj dåt sün huug wääder wus. Ja sätjen bai e kafe.
‘Liiwe, ik wal nü lüüs’ sää di taatje. ‘Wäät dü ma?’
‘Joo, taatje’, swåård di dring. ‘Dåt wal ik hål.’
Jüst as di taatje eefter e böketååsch gripe wälj, ging e döör. Et wus di näiber. Di dring hiird hü di näiber ferteeld, dåt ja tu bååsen wänj, än weer di latje ai felicht ma wälj.
Di taatje köm üt e forteele.
‘Liiwe, di näiber as deer.’
‘Joo, ik hääw dåt ål hiird.’
‘Wat miinst dü, häist du lust an käär ma tu bååsen?’
‘Dadje, ik hääw de duch loowed äm kam ma tut schölj, dadje.’
‘Joo, liiwe. Ouers ik ban ai kiif wan dü ai makamst. Ik koon dåt gödj ferstönje wan dü liiwer bååse wäät.’
‘Miinjst dü wärklik, dadje?’
Joo, liiwe. Ouers dü schäät dåt gåns seelew waase. Dou sü as dü hål wäät, än kumer de ai am me.’
Di latje gååst hååld sin hoonschan än bååsebukslinge än lüp oufstää.
Di taatje groud sin böketååsch än lüp lüüs tut schölj. Aw e wäi köm hi döör en latj hoolting, sü as hi dåt alten däi aw e wäi tut schölj. Ouers diling lüp hi di wäi uk, ouerdåt et käili uner da huuge buume wus.
As hi sü lüp, wus ham as wan deer wat jåmerd. Hi bliif stönjen. Joo, deer wus wat. Ääder ham. Hi köö et dütlik hiire. Hi draid am än lüp sani tubääg.
Deer såch hi di latje gååst made aw e stich uner da grute junke buume stönjen. Hi schraid.
‘Liiwe, wat as'er de duch. Ik toocht dü wäist bååse?’
‘Å dadje, ik wiitj duch ai wat ik wale schal?’
Auteursrechtelijk beschermd