Trotwaer. Jaargang 24

[p. 117]

Ingwer Esmarch / Klaas Bruinsma
de fjoertoer

54^o noard fan d' evener
8^o east fan Greenwich
streaket de wyn dy fan alle kanten
spielt wetter fan de waarme stream
brûzjend om dyn foet

fêst fûndearre yn 'e grûn
stiesto pal yn rein en stoarm

struist dyn ljocht út oer it hêf

as 'k nei in lange jûn dy blinken sjoch
en al wat twivelj' oan 'e fêste grûn,
dan rin ik dochs it leafst op dy mar ta
en lynje tsjin dyn brede rêch
en lit my mei dyn strielen driuwe
dy't fier de tsjusternis yn skine
en dochs tink ik dat ik se gripe kin

flearmûzen boartsje yn dyn ljocht
en blink' as stjerren as hja fan de iene
bondel fan strielen yn 'e oare glide
as riisden hja op wjokken fan dyn ljocht in oare wrâld yn

[p. 118]

 

ik steeg ma ja amhuuch

 

 

 

wan ik me fååst apiinj de kröög

 

fäil ik

 

hü e win de foon fråmde lönje piswisket,

 

fäil hü dü ouer schaawe gladst

 

än ban dan tjööge foon hoowen, twivel, luk än truur

 

 

 

dü stoonst sü sääker apönj e hamel

 

än duch, wan ik dan widere gung

 

sü schint din iinsåm jåcht as twiwel

 

en hönj, wat üt e fiirnse üt et wååder långt

 

än ma e san åålsani unergungt

 

 

 

ik täiw ma de aw en ouderen een

[p. 119]

 

en ik, ik flean mei har omheech

 

 

 

as ik dy stiiffêst oankrûp

 

fernim ik

 

hoe't de wyn dy fan frjemde lannen ferhellet

 

fiel ik hoesto oer skippen gliidst

 

en bin ik tsjûge fan hope, twivel, lok en fertriet

 

 

 

do stiest sa wis tsjin de himel

 

en dochs, as ik dan fierder gean

 

skynt my dyn iensum ljocht as twivel

 

in hân dy't yn 'e fierte winkt út 't wetter

 

en mei de sinne stadich ûndergiet

 

 

 

ik wachtsje mei dy op in oare jûn