Trotwaer. Jaargang 21

[p. 219]

Harmen Wind
Yn byld

De wierheid is
de feiten mânsk.
Do barst my altyd
boppe de holle,

brânskjin út 'e
baaikeamer, neakene
stap op 'e oerloop,
boartlik weikrûpt

yn hûd en hier.
Beskiedend bewust
him dyn bestean
yn myn pikefel.

[p. 220]

II

Silsto bliuwe wêrst
biste, noegjende
swietrook, fierkjend
út it trepsgat?

Silsto weromkomme yn
trochsichtigens op
wat ús hope jout:
byld fan it ferburgene?

Silsto nei ûnderen keare,
my ynienen yn 't gesicht
sjen as wurklikheid dy't
sêft oanrekke wurde wol?

[p. 221]

III

As harkest langút
op 'e rêch nei de
takomst sa wier as
it kreakjen fan triemen,

sa wachtet my yn 'e
sliepkeamer in
kreas opmakke bêd.
Ik sjoch dy ûnder

eagen, doch it ljocht út,
jou my hoeden njonken dy del
en kom oer dyn lichem
op 'e tekst.