Trotwaer. Jaargang 21

[p. 210]

Willem Abma
De ferstoarne

I

de bannen sjonge oer de tar en dyk
wy ride nei dêr't de loft berûn
it doarpke hoedet kiste en lyk
heech springe hazzen yn 'e jûn

in pleats. hjir is er dus berne
de Ivige Leane ûnder Skearnegoutum
as wie er doe al fêst fan doel
nea dea te gean nea dea te gean

II

hy leit te glimkjen yn 'e kiste
ferlost fan wa't er wie
yn it besit fan wat er miste
as wist er mei de dea
wat him te wachtsjen stie

[p. 211]

III

ik draaide it nûmer
dêr't syn libben efter ferskûle gie
in telefoan ferbynt ûnsichtberen

der waard opnaam in namme neamd
wat moast ik sizze
oan in frjemd jout men gjin útlis
en mei de dea skillet men net

IV

hjir leit er dan ta stof fergien
hy dy't my net ferdroech
hy hat my nei it libben stien
in libben dat him net ferjoech

wer is 't oft ik syn eagen sjoch
as hie ik neist him lein
hy fjochtet ûnferslein
syn dea noch yn my troch

[p. 212]

V

ferflokt ferlet dat fan gjin wiken wit
him fragen lang om let te stellen
as hie in deade mear te fertellen
as it teken dat yn stien him neilit

mei't him syn bloed troch de ieren rint
is it de heit dy't lef in soan oerwint

my ea fan syn hjitfolgjen te befrijen
troch deagewoan him dea te swijen

VI

wy kinne net om elkoarre hinne
giet ien fan ús op 'en paad
wy litte elkoarren net los

stjerren fûnkelje fan frede
mar ús ferwiten ware troch de nacht
en wer wurdt der fochten

ús wegen skiede
sille wy elkoar wer moetsje kinne
as hie it snijd ús fuotprinten