Trotwaer. Jaargang 21

[p. 145]

Josse de Haan
stomwei gjin gesicht

1

sân films ferstjurren yn ien tel ta in ynsidint:
‘helden sûnder gloarje’, ‘de kanonnen fan navarone’
‘fleis en bloed’, ‘winnetou en old shatterhand’
‘fytsedieven’, ‘oriënt ekspress’
en benammen buñuels ‘andalûsyske hûn’
sylden troch de earen yn de romte fan it neat
op it grint stuiteren twa blauwe baltsjes

2

do hiest de wurden net om dysels te sizzen
allinne mar de swarte michjes dy'tsto sammelest
de jister mei it stikeltried luts stadich byelkoar

[p. 146]

 

3

 

 

 

sa't de triennen opnommen waarden yn 'e jiskepûde

 

elke nacht de tredde skoattel dy nei bûten struts

 

it ynfús dyn wrâld fersmoarge ta in miny-eilân

 

 

 

4

 

 

 

do hiest it faak besocht mei fral dyn lofterhân

 

en streakje syn skouders en syn brede rûne rêch

 

oant it djipste fan syn stive bonke yn dat plato

 

 

 

5

 

 

 

sa't in swipe in lichem iepentearde en skeinde

 

de fingers as wylgetûkjes brút ôfskuord waarden

 

de stiennen út dyn mûle stadich yn de see ferdwûnen

[p. 147]

 

6

 

 

 

do hast it wetter oer de rotsen rinne litten

 

elke dei de opers yn dyn keamer wetter jûn

 

en jûns seis oere it glimkjend mom foarsetten

 

 

 

7

 

 

 

sa't it fluitsje twa oeren earder de bile romte joech

 

it publyk op ôfstân bleau efter de reade izeren beammen

 

buñuels knyft doe al feilleas troch it drilrich fleis snijde

 

 

 

8

 

 

 

de raljes skoden twirjend út- en ynelkoar

 

foarmen it noaseach fan dyn winske trein

 

twa glêzen swurden stutsen rjocht omheech

 

dûnsen efterinoar yn 'e lijte op de tarre bylzen

 

de sinne fermannichfâldige dêryn it manke ljocht

 

dat yn dyn eagen rûn ta in dwylsinnich laitsjen

 

de trein, de swurden, do waarden stomwei gjin gesicht.