Trotwaer. Jaargang 19

[p. 151]

[Procedure XII]

[p. 152]

Yn 't skaad fan de proseduere

Der bestiet in literêr selskipsspul. Je nimme ien of d' oare fersebondel, bygelyks fan in Frânske skriuwer begjinnend mei de letter A. Op de earste de bêste side dy't iepenfalt, begjinne je te lêzen. Dêrnei lústerje jo dizze wurden yn 't ear fan jo buorman (m/f), dy't dat herhellet by syn (har) buorfrou (f/m). As dat in tal kearen trochgiet is it resultaat yn njoggen fan de tsien gefallen abakadabra yn it Frysk of Nederlânsk. Yn it tsiende gefal kin der sprake wêze fan it toppunt fan poëzij.

De proseduere, wêrfan't de resultaten yn wurd en byld op de folgjende siden te sjen binne, hawwe yn 'e fierte wat wei fan dit selskipsspul. Fiif keunstners reagearje stap foar stap op elkoars wurk, dat yn in tefoaren ôfsprutsen folchoarder trochjûn wurdt. Nei in earste omgong ûntstean sadwaande fiif bylden (I, II, III, IV, V) en nei in twadde omgong yn deselde folchoarder nochris fjouwer (VI, VII, VIII, IX). Hjir stûket de rige. It tsiende byld (X) wurdt net útfierd. De keunstner dy't it fiifde byld (V) makket komt dus mar ien kear oan bod. De ûnderskriften ûntstean nei ôfrin, trochdat elk ien of oar stripferhaal iepenslacht en de earste de bêste ballontekst oan de byld(en) fan in oar tafoeget.

Strykt in proseduere mei keunst? Der is ommers ek gjin itensiedersboek foar keunst. Je kinne in prachtich resept foar in pudding betinke, mar it resultaat blykt earst troch te priuwen. Keunstners dy't mei in konsept wurkje moatte òf it konsept sels ta keunst ferheffe òf it resultaat folslein út hannen jaan op it gefaar ôf dat de pudding ynelkoar sakket. Elke middenwei liedt al gau ta in selskipsspul of - noch slimmer - ta in obskuer surrealistysk brousel. De fiif keunstners, dy't har ferienige hawwe yn de groep ‘Procedure XII’, binne har tige bewust fan dizze gefaren. Lykwols besykje se yn in rige fan projekten it ûnbekende gebiet te ferkennen dat him befynt yn 't skaad fan de proseduere.

Hieltyd opnij blykt in tefoaren betocht stramyn ûnferwachte resultaten op te smiten. Yn dit projekt ûntstiet der in Babyloanyske spraakbetizing fan byldtalen. Bylden dy't abstrakt bedoeld binne blike foar in oar in foarstelling te hawwen en oarsom. As in foarstelling ien kear thúsbrocht is, wurdt dy ûnbeskamme oan 't ljocht brocht en ynfektearret mei weromwurkjende krêft de oare bylden. Elk hat syn eigen grammatika en idioom, wêryn't de byldtaal fan de oar omtrint smoard wurdt. Mar dochs is der eat dat oerlibbet. Ek de taskôger wurdt meisleept yn 't spul fan de ‘betsjutter’. De wurden fan de tekstballonnen lykje harren oanien te smeien ta in fers en taaste sels de bylden oan.

It is krekt oft it tafal net bestiet. De wurden lykje harren neffens it lot te oarderjen yn in nij ferbân. De taal is net stikken te krijen. Je kinne him as in wjirm yn stikjes hakje, de stikjes bliuwe trochrinnen.

Huub Mous

[p. 153]

I

ziek en hongerig
slepen de trouwe
vrienden zich naar
de stad om de
uitslag van de
tekenwedstrijd te horen

[p. 154]

II

zwijg, zwijg daarboven!

[p. 155]

III

papabagbag

[p. 156]

IV

een doffe wanhoop doorkrampte
Simon Snuggers ziel

[p. 157]

V

achter in de zaal hangt een gordijn

[p. 158]

VI

dat ding dient tot niets meer

[p. 159]

VII

maar zeg eens Kuifje, wat heeft Bobby nu weer?

[p. 160]

IIX

(zucht) het is eindelijk opgehouden

[p. 161]

IX

ik wil dat ding van jou
helemaal niet vervoeren

[p. 162]

Kolofon

Procedure XII bestiet út: Henk Pietersma (I, VI) Josje Werdmuller (II, VII) Henk van Gerner (III, IIX) Anke Kuypers (IV, IX) Geert Schaap (V)

Tekst: Huub Mous

Fotografy: Peter Zeegers

Teksten by de bylden binne prosedureel ûntliend oan:

Het dreigende dinges	I
Kuifje in Tibet	II
Het magische Tapijt	III
Simon Snugger en het Diamantspook	IV
Dick Bos en de gestolen Murillo, no. 71	V
Tom Poes en de globetrotters, Donald Duck 31-8-1957	VI
Kuifje in Tibet	VII
Tom en Jerry	IIX
Lucky Luke, de Rijstoorlog	IX

Earder ferskynd yn it Frysk literêr tydskrift TROTWAER, 19e jiergong 1987, nûmer 3.