Trotwaer. Jaargang 19

[p. 78]

Tsjits Peanstra
Eilân

Wie dit it eilân wêr't wy wenje woenen -
stive noardeaste wyn saaide oliven
as griene pipernuten yn it hôf
en tsjaskers lieten smelle seilen
ynmoedich draaie tsjin in blauwe loft,
der gong in pope troch it wyt bepleistre doarpke
en swarte wyfkes woene yn 'e iepen doar
in suchtsje koelte heine foar de nacht.
Wie dit it lân wêr't wy yn wenje koenen -
de geiten dy't it feale gers bepluzen
de tunen wêr't noch de hybiscus bloeid'
en wy dy't priuwden fan de swiete kofje
beharken de musyk fan fioel en lút,
in jonge breid kaam út it wyt bepleistre tsjerkje
fersprong de tiid, stiene de ieuwen stil,
wiene wy fûgels oan in frjemde kust.

Stie Ariadne ús nei, Theseus of Minos
fûnen wy wegen yn dit labyrinth
of sochten wy dy net, inkeld de skjintme
fan de foarbije skiednis yn in fûnemint.

Der fearen fiskers nei in lytse haven
wy joegen bûtendoar ús noflik del
en fongen sa de lêste sinnestrielen
dy't blonken yn de baai fan Mirabell'.