Trotwaer. Jaargang 15

[p. 330]

Wilco Berga

Lûd fan see

Mei de eagen fan 'e kobbe
en de falco peregrinus sjoch ik stikem
nei de froulju yn har blanke hûd
en heech oplutsen skonken
baaie steatlik oan 'e kust

de stringe ruters út 'e see
ferlitte 't wetter triomfantlik
op 'e rêch fan hynders
hechtsje moksels en har lieder
groetet mei de hân fan skom

ferlit ik rêd it sân
yn fearren klaaiing
sykje froulju ûngeduerich
nei har pearels yn 'e see
en dronken koar fan skulpen

[p. 331]

Seeman

Yn 'e wetterslach en swiete weagen
libje manlju en de seeman
mei it seegesicht
ferweget wurch it fartúch
yn 'e eagen lân en frjemde wurden
pleage stjoerman hyt en ûngedien
ferlamje stoarmen yn syn stjoerhûs

lytse seeman
sjongt in liet fan seegong
en syn langstme oan it stjoertsjil
groeie dagen rook fan algen
ûnderweis nei kust
en willich lân mei froulju
yn har blanke havens

roppe fammen op 'e kaaien
nei de manlju kom dan gleonens
en bemanje no it tij
yn rommen tiert it nôt
ferneamde seekat en matroas mei finnen
yn 'e skonken seegong
fan 'e wierbetiisde froulju

djip yn see it ûnderkommen
sliepplak foar de nachten
en syn âlde maat
de stille seeheld ûnderdeks
wjerspegelje de eagen fan syn faam
yn rêstich wetter en fereale
sliept it wiffe fartúch yn har skurte

[p. 332]

Langstme fan in jonge nei de see

Kleure wide see
in trage dining yn 'e holle
yn myn boarst in swimferweging
rêde fisk
yn meigeand tij

in skomjend spoar fan sâlt en wûnen
wachtsje skippen trou en
rêstich op myn kommen
jouwe hoeden tekens
yn myn hân

de hege wente berch fan stiel
mei wite fûgels
oan 'e romp in kâlde wyn
de haven slûget yn 'e eagen
yn myn fuotten leit wiet sân