Trotwaer. Jaargang 10

[p. 175]

Goos van der Vliet

Ien fan'e knyntsjedagen

och dy dei mei dy by see, it is
sa fier fier fuort no, lykas doe
dat boatsje oan'e kym

hoe't ik ek wiisde, myn finger
trille amper, ik sei: sjoch
in boatsje
ik stiek it hast midstwa, it sonk
en do hiest it wer net sjoen fansels

mar goed, de sinne skynde
net dy deis, wy spilen wat moai waar
mei tút en teken, ôfwaaid praat
wylst de weagen stikken brieken
op it sân, dêr't wy tegearre boarte hiene
foar it earst en foar it lêst
en noch in kear

hiene wy mar omsjoen, of foarút
hoe't ús printen der stadich ûnder strûpten
wy hiene ommers doe noch withoefolle nije
meitsje kind

[p. 176]

Maitiid
foar L.H. by syn santichste jierdei

ek dy âlde beam
krijt wol wer nije biêden:
knoppen by de rûs!