Trotwaer. Jaargang 10

[p. 170]

Lamkje van der Goot
(Út 'e hjerstsyklus ‘Hjerstreach’)
Lêste fersen fan Lamkje

Âlde man

hy wifket eefkes, sil er oerstekke
lofts en rjochts fljocht drok forkear
hjir brûzet libben oer rounwegen

hy forwideret him stapke foar stapke
fan dit fan libben omklamme sintrum
ienkear oer gappet er syn toskeleazens bleat
tusken de kaken inkeld it loaze lûd fan klaksons

dan hifket er syn hoed en draeit him om
siket syn bistimming by wize fan lêste groet

[p. 171]

Keppel

rounten
en wer
wer is der
ien
it middelpunt
fan alle punten
fan 'e sirkel
it iensumst

[p. 172]

Marter

bilust op proai noas oant kûnt
in marter strúnt frij fan birop
in weezling sels,
by't minste ûnrie fuort
mar hwat er oankin is forskuord

it fûlste rôfdier slûpt yn 't djûrste bûnt

[p. 173]

Iisblom

âlde frou: iisblom op in rût
lêste heevjen fan broas
bigroede hannen
de winter yn

âlde frou: oergong fan bistean
fanselssprekkend forstjerrend
libben en dea
op elkoar werom fallend

[p. 174]

Skuorren

kom en hear
de núnders fan 'e hjerst
allike ûnbigryplik as dit fers
bitaest de barrels fan dyn spegelbyld:
dyn deabigroede fingerseinen
de nerven troch dyn winterlippen
en sjoch
de skuorren rinnen troch dy en dyn yllúzjes