Trotwaer. Jaargang 10

[p. 101]

Eppie Dam

Skyrinders yn Eastenryks lânskip

syn bergen steane dêr't hja steane
en in sliepmûts op fan ivich wite snie
syn streamen streame nearne hinne
as nei âlde lichten dêr't al wetter wie

dize spant syn fluezen oer de mar
syn beammen bliuwe der't hja binne
syn tûken wiuwe hwat hja kinne
oars as wiuwe nei inoar

syn twifels binne neat as wissichheit
dat alles is hwat wurdt en wie
dat lei hwat leit
en stiet hwat stie -

hjir helje har gerak
dy't rêst ha wolle
en lêst ha fan 'e holle
en fêst stean seker wite
dat har wurden nea in tombré wike
hwant hjir stie troch de ieuwen hinne
alles al to plak -

smoutte hâldt ta yn syn dellen
har fragen sykje biskûl yn stiltme
blinkend forspringe as forellen
de ûren dy't har dagen telle

[p. 102]

Reedriders op 'e Tsjûkemar

winter mei dan wol in eachweid fier
mar reid omkrânzget har gedachten
de wrâid is hjoed in kladde op 'e kaert

wiene it kabouters? hwat
timmerfolk sloech hjir tomûk
in flier fan trije nachten iis
as souder boppe alle twifel

kening winter! faksistyske fakidioat
mei krystman sinteklaes
de âlde triarchy fan desimber

hy jowt har leauwe foet
de sloppe ankels feste groun -
hja steane op skerp
en streekjend krije hja skrep
op iis dat hâldt sa lang it duorret

froast fiksearret de fiksje
dat it iene wurd it oare seit
en alles der sa hinne leit -
hja gliidzje
en komme op gleed

mar sjogge net de wolken
as fûsten op 'e krûmte fan har rêgen
en witte net dat lytser en lytser
har postueren tusken himel en iis

streekje en op 't lêst forswine
en witte neat fan wjekken ôf
dy't ien kear gapje en forsline

[p. 103]

Plattegroun fan Stienwyk doe

it koe noch biheinder
mei muorren as einder: de sted -

de stêd as in rots
yn 'e smots fan har twifel

de stêd as in wjek yn it ûngewisse

de stêd de muorren
en it gelyk oan har kant

de godgânske wrald
húsmanne yn it biwald
fan tichtknypte hannen

fan harsens fortocht yn har panne

de sted it libben
biheind ta syn grinzen
en hertslach finzen achter de ribben

frede wie in fûstfol wissichheit -

nou noch sawnris om de muorren hinne:
de stêd in steed yn it weak fan 'e hals
in etterbult dy't bûcht en barst en brekt