Tirade. Jaargang 3 (nrs. 25-36)

Adriaan Morriën

(Het eerste gedicht bevat een dichtregel van Marsman en één van Jan Hanlo. Het tweede is opgebouwd uit twee citaten. Het eerste citaat vindt men in Paul Rodenko's brief aan Sybren Polet, Naar een nieuw formalisme?, in het december-januarinummer van Maatstaf. Dit citaat gaat tot het woordje ‘met’ in de zesde regel. De tweede aanhaling is uit de Open brief aan mijn exekutiepeleton van Ad den Besten in het januarinummer van Ontmoeting.)

Zegswijzen

Moet ik nu werkelijk boos worden, vroeg de moeder.
Daar draai ik mijn hand niet voor om, sprak de vader.
Ik laat mij niet kisten, riep het kind.

Het meisje was het niet eens met zichzelf.
Zij voelde hoe haar borsten met de zuiderzon vertrokken,
omdat een jongeman haar naar de mond lachte,
maar ook omdat zij van voren niet wist
hoe zij van achteren leefde.

De jongeman was gekleed in bruine broek,
bruine schoenen, beige jasje, groen overhemd, zwarte das.
Haar: donkerblond, sluik. Ogen: grijs. Gezonde gelaatskleur.
Klein litteken bij de linkermondhoek. Goed gebit.
Vermoedelijk in het bezit van enig kleingeld.

De portier boog als een knipmes (in Duitsland).
De vreemde taal lag te grabbel in zijn mond.
De kamer rook naar geplofte ballonnen, beweerde zij later.
De avond daalde, viel, schreed voort.

Nu moet ik mij geven, dacht het meisje.
Met bevende vingers ontdeed zij zich van haar kleren.
Was ik maar nooit getrouwd, hoorde zij haar vader zinger.
Eerst nog wat eten, sprak likkepot.

Zoals ik van jou hou heb ik nooit van een vrouw gehouden.
Wil je mij de asbak even geven?

Er scheen geen einde aan de nacht te willen komen
En toch leek alles later haar een droom.
De warmte van een ander en last but not least
De eigen warmte.
- Je hebt kippenvel. - Ja, maar het tocht hier ook zo.
De man stond op om het raam te sluiten.
Het hotel gonsde van oncontroleerbare geruchten.

Ik zou een kind van je willen hebben.
Wij zijn elkaar op een haar na misgelopen.
Als jij de koffers pakt, zal ik de hotelrekening betalen.
In de trein kun je slapen.
Ik wil in uwer haren mantel slapen.
Schat, ik ben nu heus werkelijk te moe.

De stationschef gaf het sein om te vertrekken.
De trein zette zich langzaam in beweging.
Als je dichter bij de grens komt, gaat er toch iets in je om.
Guten Tag, haben Sie etwas zu verzotten?
Klein litteken bij de linkermondhoek.
Voor 't leren vergeten, zorgen de scholen.

Kijk, het heeft hier vandaag geregend.
Zij liet het zich geen twee keer zeggen.

Deze opvatting van het primaat van de taal
is zeer modern en zeer oud;
de theorieën van Heidegger en Merleau Ponty
(evenals de praktijk van Achterberg en Lucebert)
blijken een merkwaardige overeenkomst te vertonen
met een impuls van lijfsbehoud tegenover de immense ruimte
die ons de laatste jaren is opengegaan.
En niet alleen tegenover de kosmische ruimte,
ook tegenover de wereldpolitieke ruimte.
De huizen die deze dichters zich bouwen
zijn in dat besef gefundeerd.

[binnenkant achterplat]

[achterplat]

Grafiek

op de Lÿnbaan 18c

van 7 februari tot 1 maart