Kleine mededeelingen.
149. Zijn piek schuren.
In het Woordenboek (Dl. XIV, kol. 1211) heb ik gemeend deze uitdrukking in verband te moeten brengen met zijn gat schuren en zijn viddels schuren, niet het minst omdat de voorstelling van den soldaat die zich verwijderde onder het voorwendsel dat hij zijn piek moest schuren, mij een dier wonderlijke uitvindsels leek, waaraan het midden der 19de eeuw zoo rijk was. Onlangs kwam ik echter een plaats tegen, die bewijst dat deze voorstelling inderdaad oud is. In een gedicht uit de 16de eeuw, opgenomen in Van Vlotens Nederlandsche Geschiedzangen, deel II, blz. 255 wordt aan soldaten sarcastisch den raad gegeven op den boer te gaan leven, dat is veel veiliger:
Of zydy van uwen capiteyn ofte cornel beschreven
Om op den vyandt te trecken, en wilt niet beven,
En zijt niet haestich, schuert met moeten u wapen,
Want 't es periculeus, ghy zouter laten u leven.
Het schuren geldt hier dus niet als excuus, voor wegloopen, maar voor niet op het appel komen. Dat de bovengenoemde uitdrukkingen op het gebruik invloed hebben gehad, blijft zeer goed mogelijk.
j.a.n. knuttel.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd