Joost van den Vondel
De vos en de druyven
Oom Reyntjen werd verlieft eens wijngaerts purpre Druyven,
Indient gelucken wou, smaecklustigh op te kluyven.
De trossen hinghen hoogh verheven inde locht,
Zoo dat hy nae veel moeyt die niet bereycken mocht.
Dies toornigh dat hy niet de bezikens mocht krijghen,
Mits dat hy onbequaem was om zoo hoogh te stijghen,
Bestond den wijnstock met zijn vruchten te versmaen,
Die zuyr' en onrijp, smaeck noch voedzel brachten aen.
‘Veel trachten nae het geen zy met t' ghemoed begeeren:
‘Maer wanneer nu vergeefs t' ghewenschte zy ontbeeren
‘Versmaen en lastren zy het onverkrijg'lick goet,
‘En blusschen zoo den brand des lusts in haer ghemoed.
Joost van den Vondel, Keulen 1587-1679
Vorstelycke warande der dieren, 1617, fabel 50, ed. Van Lennep, Leliaert & Sifer, z.j.
Auteursrechtelijk beschermd