Joost van den Vondel
De vos, en 't beeld
De Vos in 't rijck kasteel eens edelmans aenschouwde
't Hooft dat een beeldenaer zeer schoon nae't leven bouwde:
Zoo dat in 't aenzien eerst hij vastlijck heeft ghelooft,
't Was geen gegoten beeld, maer een natuurlijck Hooft;
Het welck hij om de kunst ghelooft heeft en verheven,
En sprack, Wat ooge zagh oyt schoonder beelt zijn leven?
Maer nietemin wat light hier aen bedreven nu?
O schoon ghebootste kop! ick vinde niet in u,
Noch reden, noch verstand, noch hersenen, noch zinnen:
Uytwendigh schijndij wat, maer niets en isser binnen.
‘Een welgheschapen lijf, en treffelijck ghestalt,
‘Uytwendigh menighmael den mensche wel ghevalt:
‘Maer zietmen op den geest, waer in alleen den prijs leyd,
‘Zoo vindmen hem ontbloot van reden, en van wijsheyd.
Joost van den Vondel, Keulen 1587-1679
Vorstelycke warande der dieren, 1617, fabel 81, ed. Van Lennep, Leliaert & Sifer, z.j.
Auteursrechtelijk beschermd