Joost van den Vondel
De vos en de kraen
De langh gebeckte Kraen den schalcken Vos vergasten.
De Vos, die op de koomst van zijn vrundinne pasten,
De spijze rechten aen, int plat van een platteel:
Dies pronckten juffrou Kraen, maer Reyntgen kreegh zijn deel.
Dit heeft haer tot in 't hert verdroten en ghespeten,
Doch heeft zij 't ongemerckt voor suycker opghegeten,
Ter tijd zy om haer leet te wreken was ghereet,
En Reynert oock ghenood haer tafel heeft bekleed:
Maer 's Kranen loosheyd heeft hy haestelijck vernomen
Doen hy 't engh-halzigh vat met spijs ter disch zagh komen.
De smetsende weerdin spreeckt 't loose Vosken aen:
Hoe Reynaert eet ghy niet, laet ghy mijn spijse staen?
Hoe smaeckt mijn disch-gerecht? de Vos die spreeckt ten besten:
‘Die met een ander spot, word zelf bespot ten lesten.
‘Want wie met andren schempt en houd zijn spotgeral,
‘Denck vrylijck dat hy weer beschempet werden zal.
Joost van den Vondel, Keulen 1587-1679
Vorstelycke warande der dieren, 1617, fabel 7, ed. Van Lennep, Leliaert & Sifer, z.j.
Auteursrechtelijk beschermd