Anoniem
Het tweegevecht
Doe docht Reynaert enen nauwen keer.
Die wile dat hi aldus tegen sprack,
Sijn ander hant hi onder stack
Al beneden tusschen sijn been
En grepen, recht alst wel aenscheen,
Doe vast bi beid sijn hoden
En duden so, dat hi van noden
Wel lude moste briesschen ende hulen
Doe tooch Reynaert uut sijnre mulen
Sijn hant die dair te voren in stack.
Doe had Isegrim sulc ongemack
Mit dat Reynaert hem so seer tooch,
Dat hy bloet van pynen spoech
Ende hem oec mede sijn groof orijn
Achter ontgleet van groter pijn.
Noch deerde hem veel meer dan dit,
Want hem so seer sijn ogen pit
Bloede, dat hi al verdoefde,
Also hem tbloet liep uutten hoofde.
Hy storte neder in onmacht.
Reynaert scoot toe myt cracht
Aen hem, ende heeften gegrepen
Biden kullen, ende heeften gaen slepen
Om dat krijt, dair sijt alle sagen,
Ende gaff hem veel steeck ende slagen.
Des sijn vrienden droefden zeer.
Si gingen ten coninc, onsen heer,
Screyende ende baden hem mennichfoud,
Dat hi den camp op nemen woud.
Anoniem, na 1375
Reynaerts historie, hs. B, v. 7335-7363, ed. P. Wackers, Reynaert in tweevoud. II, Delta-Bert Bakker, 2002.
Auteursrechtelijk beschermd