Tiecelijn. Jaargang 6

[p. 62]

Reynaert op pad

Reynaerttekenaar Oscar Bonnevalle overleden

Half maart overleed in zijn geboortestad de Gentse kunstschilder Oscar Bonnevalle. Hij werd 73. Hij was romanillustrator, decor- en kostuumontwerper, schilder en tekenaar. Bonnevalle genoot vooral bekendheid als postzegelontwerper. Hij ontwierp er circa 800, waarvan zo'n 130 voor de Belgische posterijen. Op de minuscule oppervlakte van een postzegel leefde hij zich uit, een waar grootmeester van het detail.

Hij inspireerde zich vooral op Walt Disney, Gustaaf Doré, Anton Pieck en had een voorliefde voor literaire figuren zoals Don Quichote en nog meer voor Tijl Uilenspiegel en Reynaert de vos. Reynaertwerk van hem is te bewonderen in het Reinaertmuseum te Rupelmonde. In 1949 illustreerde hij het Victoria-album Reinaert de Vos/Le Roman de Renart. Die 196 kleine vignetjes vormen één van de uitgebreidste bekende Reynaertcycli. Om zijn Reynaerdieën ontving hij in 1985 de ‘Orde van de vossestaart’ te Rupelmonde. In de volgende jaargang plant de Tiecelijn-redactie een uitvoeriger portret van deze beminnelijke en geëngageerde man. Een uitvoerig In memoriam, geschreven door Walter de Decker, verscheen na zijn dood als een apart nummer van 'T Spiegelken, het contactblaadje van Uylenspieghel's Kring (1993 nr. 2, met 12 pagina's illustraties).

[R.v.D.]

Illustratie van Oscar Bonnevalle uit het Reynaert-Victoria-album (1949)

[p. 63]

Van den vos Reynaerde door Balletgroep Guirlandes te Waregem

Op 26 en 27 september 1992 voerde de balletgroep Guirlandes uit Oostrozebeke een Reynaertdansspektakel op in het Kultuurcentrum De Schakel.

Ilse Desmet zorgde met haar groep voor een kleurrijk geheel. Ze maakte van het aloude verhaal een fantasierijke creatie, waarbij ze erin slaagde iedereen op passende muziek te laten dansen. Er komen dan ook enkele nieuwe personages in haar verhaal voor, die de allerkleinsten moeten toelaten voor het voetlicht te komen. Als kuikentjes of haasjes, vlinders, ratten of zwanen kregen ze de kans hun kunnen te demonstreren. En daar maakten ze gretig gebruik van. Ze dansten en huppelden op de tonen van bekende en minder bekende muziekstukken voor een magnifiek decor van schilder Koen Desmet, die ook voor een knappe affiche zorgde.

Schitterend en stijlvol, zo mag dit optreden omschreven worden. Een reclame voor de balletstudio en ook een beetje voor Reynaert natuurlijk.

Wie zelf het podium als ballerina op wil, of anders misschien wil proberen een programmaboekje of affiche in handen te krijgen: tel. [phone]

Willy DEVREESE

Reynaert de Vos door De Bacchanten te Oostende

Op 15-16-17 en 23-24 oktober 1992 werd in het Feest- en Cultuurpaleis van Oostende het toneelstuk Reynaert De Vos opgevoerd. Met dit stuk nam het amateurgezelschap De Bacchanten uit Oostende deel aan de tweejaarlijkse toneelwedstrijd van het Algemeen Westvlaams Toneel. Ik reserveerde voor de voorstelling van 24 oktober en trof een volle zaal. Niet allemaal Reynaerdioten, ook veel gewone toneelfanaten, denk ik, en nog wat ooms en tantes van acteurs en medewerkers. Tijdens de opvoering kwamen nu en dan enkele kinderen op het toneel stoeien en dus zullen heel wat vaders en moeders ook nog eens die vijfde en laatste voorstelling bijgewoond hebben.

In de programmabrochure vertelt regisseur D. Berten dat we in het Bos terechtgekomen zijn, en inderdaad, al bij het binnenkomen wordt de toeschouwer overspoeld met oerwoudgeluiden. Het gehele podium wordt ingenomen door een imposante loopbrug. Die stelling, een idee van de regisseur, vormt het decor waarin en waarop het hele stuk zich afspeelt. Voor de bouw ervan werd zelfs een beroep gedaan op een scoutsgroep, die met stokken, palen en multiplex-platen een vrij stevige constructie ineen sjorden. Indrukwekkend door zijn eenvoud en doelmatigheid: een schot in de roos.

Ook bij de grime en de costumering valt dezelfde eenvoud op. Geen gedoe met maskers, en simpele, maar herkenbare kleding. Elk kostuum lijkt gemaakt van een simpele overall, naargelang van het personage min of meer verknipt, en opgesierd per familie in een uniforme kleur.

[p. 64]

De Bacchanten kozen voor de bewerking die Stefan Vancraeynest oorspronkelijk voor het Zwevegems Jeugdtheater maakte. Hij schreef vlotte dialogen, laste enkele gezongen passages in, paste het oorspronkelijke verhaal hier en daar wat aan en creëerde zo een voor iedereen genietbaar en begrijpelijk toneelstuk, dat best een ereplaats verdient in de galerij van Reynaertbewerkingen.

Of De Bacchanten met deze opvoering in de prijzen zal vallen, weten we pas op 3 mei 1993. Dan heeft de gouwdag van het Algemeen Westvlaams Toneel plaats en wordt ‘De Gouden Meeuw’ uitgereikt.

(De Bacchanten, p.a. Christinastraat 68, B-8400 Oostende.)

Willy DEVREESE

Nieuwe Reynaertfietsroutes

In het kader van het Euregio-Scheldemondproject is de toeristische dienst van het Waasland van plan om vijf fietsroutes uit te geven. De Canteclaerroute vanuit Klein-Sinaai, de Isegrimroute vanuit Moerbeke en de Tibeertroute vanuit Haasdonk zijn reeds uitgewerkt en uitgegeven in handige folders die op het V.V.V.-kantoor te Sint-Niklaas verkrijgbaar.

De Tiecelijn-redactie ontvangt dit initiatief met zeer gemengde gevoelens. Zelf kreeg zij ooit de belofte dat de Reynaertwandel-, auto- en fietsroutes zoals beschreven in Het land van Reynaert door Euregio-Scheldemond zou bewegwijzerd worden. Helaas. Dit gebeurt nu wel met de nieuwe fietsroutes. Enerzijds zijn we opgezet met de naamgeving als herwaardering en groeiende aandacht van de officiële instanties voor het Reynaertverhaal, anderzijds is er enige wrevel omdat de routes eigenlijk niets te maken hebben met het - verhaal. In de beschrijving van de Canteclaerroute bijvoorbeeld wordt met geen woord gerept over de Stekense Reynaertbeelden, sinds kort het toeristisch visitekaartje van die gemeente. Wanneer men voorbij Boudelo komt, weer geen woord over Reynaert. Ergerlijk wordt het wanneer men de oude theorie over Daknam als de hofplaats van het Reynaertverhaal presenteert. Ofwel snappen de samenstellers van deze vooral achter het bureau gecreëerde route de humor uit Het land van Reynaert niet, ofwel consulteerden zij het boek niet eens. Hetzelfde beeld geeft de Tibeertroute: geen vermelding van de vermeende band tussen Bazel en ‘Bi besele’ in het Comburgse handschrift, geen vermelding van de hofdaguitbeelding nabij Wissekerke, geen vermelding van een uitwijkmogelijkheid naar de moderne Reynaertstede Rupelmonde.

Het gevaar van oververzadiging m.b.t. de Reynaertcultus ontstaat pas wanneer men te pas en te onpas allerlei zaken in verband met het Reynaertverhaal wil brengen zonder het verhaal er zelf bij te betrekken. Wij wensen de routes echter veel succes toe, vooral omdat de historische informatie relevant, informatief en interessant is. Dat er vlug een herdruk mag noodzakelijk zijn, zodat daarin enigszins herstellend kan ingegrepen worden.

[R.v.D.]