Terras. Jaargang 2019 (16-17)

[p. 155]

Astrid Lampe
Gedichten

[I]

niets is pijnlijker dan
werkeloos toezien
bodembewonende zeediertes
zijn massaal uit het slib gekropen
het toneelgezelschap levert spontaan
een snipperdag in om ruim voor de troonrede het
offerfeest de hoedjesparade
met transitie aan de slag te gaan
het fijne van de monoloog
is dat ie voor alles
waarheidsgetrouw is
kameleontisch in essentie
een weinig babbelziek
bloed zien angst ruiken
defensief en
moordlustig
alleen zo begrijpen we
de niche in de markt
de vrijheid als constructie
was dit een leerstuk
we drukten pats boem
afrika in het pluche en met twee vingers in de neus
‘peace man!’
halen we de tempest naar
de biënnale van venetië
dromen doen we
(de kade splijt)
de harde werkelijkheid

[p. 156]

[II]

na de uittocht
de paddentrek
de arabische lente
het plein in de ochtend

nomadisch afgegraasd

zonder te mekkeren
boent de nachtploeg
de sporen van spuugregens
uit de podiumzaal
kuist mopt en schrobt
de hybris uit het visioen
tot dit maanverlicht blinkt

muisstil
en als kaboutertjes zo opgeruimd
parkeert de ploeg
de schoonmaaktrolley
bergt de bijtende licht ontvlambare middelen
verstopt de bleek

verstopt de bleek
opdat het rif in bloei zal schieten
sluit af en steekt
de sleutel tot de oceaan
in je zak

[p. 157]

[III]

de repetitieruimte een zonnetje
een en al zachte landing
een wereld te winnen

de eerste repetitiedag
druppelt binnen en ruikt naar
wasverzachter
sec hardop lezen

het licht rozevingert
de maagd op het asfalt

speelt ze kiekeboe met haar jezustronie
het nieuwe luchtje van de hoofdrolspeler
zweeft ons aan
haar slaat het op de keel
ze puntert haar kont

ze puntert haar kont de
trumptower verheft zich een cruiseschip
ramt de publieke tribune we
hebben ons huiswerk
weer niet gedaan

[p. 158]

[IV]

toneelgebaartjes koloniseren de ruimte

we hebben ons huiswerk
niet gedaan

sec hardop lezen
los van de tekst komen
lopen en denken
denken en lopen
begrijpt u
dat is het bos

juist nu de vierde wand (door brecht geslecht) weer staat de muur van fort europa als een
gebiesde broek van de tamboermajoor bij wie
het angstzweet in de bilnaad staat
wordt opgetrokken

het zal uw eerste heterdaadje niet zijn
vite vite

terug naar het jachtgezelschap (thomas bernhard)
expliciet richt de generaalsvrouw zich
tot de schrijver (trekt een troef)

lopen en denken
denken en lopen
begrijpt u

u en ik
wij delen niet alleen een passie wij

[p. 159]

 

voeden hem ook

 

als zuurstof het brein

 

alle spiertjes doen mee

 

de sapstroom

 

begrijpt u

 

wij lopen en denken het bos

[p. 160]

[V]

de eigentijdse woyzeck
een werkstudent
een mantelzorger
een zij-instromer

een

hongerkunstenaar met een
verblijfsvergunning
gezonde ambitie een
dorst niet te stillen

je oude min is op maanmissie
liet ons haar voorraad
astronautenvoeding
in de smaken bosvrucht

een mud grauwe erwten
zo staat het er letterlijk
haar -

hét recept voor hete bliksem
in de veldkeuken van moeder courage opgedaan
ze liet ons
ze laat ons
courage
moed in de nagloed van oorlog deze
tastbare dreiging dit

skelet van een podium
()
gewoon ff laten:
niets meer aan doen

gewoon zo'n

[p. 161]

 

takkenbende

 

niet minder

 

niet meer

 

puur

 

 

 

het daglicht dat speelt met de vier wanden neer

[p. 162]

[VI]

lieve mantelzorger

schud de kussens van de sterfhuisconstructie
nog maar eens op
het incontinentielaken mooi strak
geen enkele fronsrimpel

the floor is yours

bij wijze van inburgering
het geweld omdenken
de verdozing van nederland
no waist

niet alleen de catering
het ganse toneelgezelschap ziet je graag met
al dat haar

we willen je lezen
maar we missen de spiegelcellen
fillers en botox zo heet die beroepsziekte
pip
zo heet het borstimplantaat
ons kleine meisje aangepraat
het vreet zich in
het lekt het scheurt
de dood een
bijproduct
een avondje uit

de dood een maskertje
het toneel brengt selfies
pas echt tot leven
zoals de realityshow de dramaqueen
in alleman