Terras. Jaargang 2018 (14-15)

[p. 100]

Elisa Biagini
Gedichten
Vertaling: Emilia Menkveld

Magneet

Aangetrokken met dit koperen bot:
geluid geleid door de tijd, bevrijd
van wortels en werkwoorden in een enkele schok.

onder de linde die aantocht ruist
drijft jouw schaduw rode aarde,
bedekt ieder woord.

in de groeve van de adem graaf ik naar
keelkleurige stenen om de
dakpannen te stuiten.

(de rots en het geluid van zijn ontstaan)

‘we are the wilderness’

S. Howe

Gerfalco, 1-11 juli 2016

[p. 101]

 

Risiera di San Sabba (Triëst)

 

(voor wie denkt

 

dat we zijn uitgepraat

 

over holocausten)

‘Opnieuw?’ zeg je,
het spoor van
rook lijkt je
hetzelfde, de deur
weer eens
dichtgegooid.

Maar hier

behoudt de rijst
zijn vlies, verliest zelfs
zijn bitterheid niet
met het wassen
van de jaren,
balken blijven steken
in ogen, cement
weerkaatst de adem.

‘Opnieuw’, herhaal ik,
anders maar
altijd hetzelfde
is het kloppen van
andermans bloed
in onze nek.