|
| |
| |
| |
Qin Sanshu
Gedichten
Vertaling: Daan Bronkhorst
Late maaltijd
Kom door de nauwe deur dan vertel ik je van mijn zonden.
Drie maanden lag mijn herinnering op deze
geoliede tafel, verbrand nu.
Je ontstak namaakvlammen om me je liefde te tonen.
Je verzengde me. Ik voel me hard, heet; de halfgekookte soep
blokkeert spontaan mijn tong, dat schuldige
orgaan, en vergeeft me juist nu ik onafwendbaar
in mijn lichaam krimp tot een regenwoudpit. Nog vormloos onweer
raakt mijn tranen en bliksemt, ik vraag geen genade.
Groenteblad, met al zijn macht, begraaft ons.
Stop, mijn enkelzijdig lichaam
kan verscheurd door pijn en liefde dat diner als een vangnet
niet afmaken. Mijn gezicht glijdt de vijver in
en wordt door dunne vissen opgepeuzeld.
Sta stil bij de vijver. Het regenwater
lijkt te willen opstijgen, de doodzieke lotus aan te roepen.
Shanghai, 24-25 november 2013
| |
| |
| |
Een verhaal om de wereld wakker te schudden
1
Rond twaalf uur hield het tijdelijk op te regenen,
je kwam eindelijk overeind, keek naar de hoopjes zout
uitgestrooid binnen de raamlijsten.
De wind strekte zijn hand uit, wreef
een sneeuwbergje van het raam op de grond.
Hun geboortebewijs, hangend uit het raam
die nieuwe groene drietand,
de eerste voet van de zomer
de nieuwe kromming op haar teentjes in de polkaflessenhals.
2
Je gebogen lichaam, in zijn slaap
gezwollen, als een kiespijnlijder die het mes van Tsjechov
net in het keukenblad laat bijten,
de zenuwen van gister nog meer vastgeklonken.
Pluk met vrije hand de kersen, met de geur van de avond
komen jouw als tepels zo rode pukkels, half klaargestoomd.
Slechts een snuifje zout aan je enkel geplakt,
een ringvormige schaduw pakt je in
nog meer verlopen dan makeup in de avond, die hand.
3
Zag een pen die de rechte hoeken
van 's lots loterijlot afsneed, maar door de woorden op de achterkant
schraapte je niet heen. Op de foto graven diepere ogen,
teruggetrokken, een pincet op.
Waarheen? Jij bent op een donkerder plek,
zacht loeiend. ‘De postbode van gisteren’,
als je erover praat, rol dan het diepe donker van poel in
waar je misschien een nieuwe slaapkamer kunt wekken.
| |
| |
En rotting voor jou, en net nog de effening van regen en mist.
Zijn enorme ogen, weerkaatsend het guillotinemes
dat de bloemen bijsnijdt, zoals jouw latere jij
met jou zij aan zij zal liggen.
Shanghai, 2016
| |
| |
| |
Zonlicht brak door mijn angstvalligheid heen
om de verdronken kikkers te tellen.
Elke voorbijganger is rijp fruit
op de rand van de instorting.
Een vogel kwam naar me toe,
weggepikte stenen opgehoopt tot een oever.
‘De helft van de wereld zal van jou zijn,
de lekkende luifels behoren je toe.’
Vorig jaar maart, een neergestorte vlucht,
de nachthemel huilde als een vrouw.
De slapelozen zijn allemaal zwanger.
Niemand komt iemand kussen in het bos,
de bladeren bijten elkaar hard en droog.
Een generatie gaat weer slapen,
een weg die was afgesloten keert weerom.
Shanghai, 17-18 april 2013, herzien 2 januari 2015
| |
| |
| |
Na de regen bij een vriend
Door de lange nacht luisterde ik naar de hete stroom van je hart
als verdrinkende vissen, ervoer nog eens die sprakeloosheid.
Als de regen is gestopt, zal ik nog regenwater voor je zoeken. Zelfs als
vóór jou en mij slechts een zwembad ligt waarvan je de bodem ziet.
Jij geeft je over aan vriendschap: drie jaar? Of verder.
Je stelt je die niet-bestaande grens voor, een jaar precies als een jaar
- en koele huid gereduceerd tot een magneetnaald
die in mijn slappe hart hangt -
een hele tijd voorbij, jij zegt bij aanvang al waren we ouderwets.
Als de onschuld in je ogen schijnt, sper je ze open
en het is maar een half met katoen dichtgestopt oor. Jij praat over mijn
duister hart, alsof het een verdrinkende keel is
die een verstikt eindrijm uitstoot.
De manier waarop jij de geschiedenis beziet, als een baby.
Die onbestemde vorm, op dat moment dat ik de rug wil
keren, verbreidt een zwakke glans.
En jij hebt geen kracht het door te snijden en de warme adem op te vissen
uit het vijverwater, je eigen verfijnde binnenste te omgorden.
De regen wrijft je hele lichaam droog, in strijd zal de geschiedenis verzinken
in haar keerzijde. Overal waar duisternis is, moet de gratie op haar hoofd staan.
26 april 2014
|
|
Auteursrechtelijk beschermd