|
| |
| |
| |
Antoine Dufeu
De premissen van een gebeurtenis?
Tussen angst en opstand
Vertaling: Elies Smeyers
Vannacht droomde Arthur Gonzalès-Ojjeh van tumult in de wereld...
de oude wereld is voorbij
Ik luister naar de nieuwe wereld
mijn oor tegen een carburateur gedrukt
mijn verstand een ogenblik
opgeëist door een of andere calculator.
de zee evenaart de computer
de hemel evenaart een motor
een zuivere hemel een zuivere motor,
- anders maak ik me van kant.
als een met smaak gegeten en daarna verteerde oester.
We zijn allen welkom in de werelden
van onze nieuwe eenheden. We laten de hemel, de sterren, en de universums hun gang gaan, laten ze
| |
| |
We zijn gestopt met het vertrappen of vermijden of verwerpen
van de stront door van de zuivere hemel te dromen.
Voortaan is stront een feit:
uitwerpselen, afval of vuilnis.
We hebben begrepen dat we er mee bezig moeten zijn:
afvoer, recycling of verrotting.
Voortaan is geld een feit.
Voortaan maken we geen lawaai meer
om de talrijke geluiden uit te drijven
die opwellen uit de oneindige werelden.
nieuwe woorden uitgevonden,
neologismen en ingevingen uit het niets;
wij herzien en herinterpreteren, elk van ons,
de oude troep van de Wereldgeschiedenis,
de woorden ontdaan van betekenis,
de verdorvenheid van onze kostbare, zo kostbare eigentijdsheid.
Voorlopig is er geen sprake van de wereld veranderen:
de wereld veranderen, voor wie? voor wat?
Nee, we willen haar liever teruggeven
Voortaan willen we de demonstranten
geen enkele reden meer geven
met de vroegere gevechten
voor gelijkheid, vrijheid en broederschap.
een geduldig gevormde, gerichte en vastberaden kracht.
Wij zijn voedingsbodems voor deugden:
| |
| |
sinds hun zo onverwachte of verguisde
en blijf er niet bij stilstaan!
en de drempel oversteken die ons scheidt
van het toekomstige heden.
Voortaan heeft de behoefte aan eensgezindheid
eindelijk de overhand gekregen op
de strijd om het bestaan.
Voortaan spreken en denken wij,
we denken en we verwoorden.
We overdenken het internationale financiële systeem
om... een nieuw te scheppen.
En we spreken over politieke organisatie
dat het land als vorm heeft afgedaan
bij gebrek aan strijdkrachten.
Voortaan geven we toe dat we het nodig hebben
en trekken daar de conclusies uit die zich opdringen
vriendschap, liefde of medelijden meer aan te voeren
om dat verlangen te vervullen.
| |
| |
kaf van de contrarevolutie,
We zijn beslist kalm en vastberaden.
Houd je wapens maar klaar
we zullen de strijd nooit opgeven.
eten de bewoners van deze planeet elke dag
De belachelijke hongersnoden
de schoonheid van het alledaagse.
Voortaan is gelijkheid een feit
en wordt zij overal ter wereld beleefd,
gevarieerde, onvoorwaardelijke taal,
lokale gebruiken als onderscheid.
Voortaan leven de mensen samen.
en deze volkeren leven samen,
bewoners van de werelden.
Wat is voortaan de lengte,
van een passie, van een kortstondige liefde?
| |
| |
formidabel en ongelooflijk,
ongelooflijk en ontzaglijk,
tijdloos en duizelingwekkend,
duizelingwekkend en eindeloos.
En aan de impuls van zulke momenten,
van een milliseconde en van een heel leven,
Voortaan valt de dood in het niet
onze individuele dimensies
onze visie op een collectieve toekomst.
Voortaan wekt het aanbreken daarvan
ze ontsnappen aan de patronen
van concurrentie en verdienste.
Voortaan - wat een geluk! -
is geen enkele liefde onmogelijk.
deze gedachte tegenspreekt
de liefde in zijn kont steken,
in de hoop terug te worden gestuurd
naar een vroegere periode
De liefde is vandaag de dag banaal.
iedereen kan liefgehad worden;
de liefde begint op de speelplaats!
| |
| |
en vergaat pas met de dood.
weelde van oneindigheden.
Voortaan boezemt geen enkele variatie
van het oneindige register gevoelens
die ons vroeger met onkwetsbare
die getransformeerd is in evenveel
culturen als er talen zijn
van de oceanen, de hemellichamen, de vlaggetjes.
Voortaan gaan we, vol van verscheidenheid en gelijkheid,
van onszelf in de anderen,
van de anderen in onszelf.
De vanzelfsprekendheid van die sprong is
net zo oud als het samengaan
een funeste gedachte ontkracht
zijn het bestaan en de organisatie van de wereld
niet langer getekend door een sinister verbond tussen
de verwoestingen en de tekorten afgekondigd door
een zorgvuldig als natuurlijk gecamoufleerde chaos
maar opgevat vanuit hun normale
toevallige pracht en veelheid
als evenzovele manieren om ons te verheugen.
| |
| |
onze animo om samen te leven
Uit: Antoine Dufeu, Abonder, Nous 2010.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd