|
| |
| |
| |
Jan Lauwereyns
Drie gedichten
Via Arctica
Langs de weg van de ijsbeer bezongen we de opwarming
met massieve schepen, zestigduizend ton ijzererts, braken
door het smeltende ijs, de Chinese fabrieken stonden te wachten,
treinen voerden meer en meer ijzererts aan, wij willen slechts
alle goeds, verklaarde Het Absolute Niets, verrukkelijk,
korrelig, hartverscheurend, kwiek en alles bij elkaar prachtig,
jubelde het schip der wetenschap, nijverheid en koophandel,
zo kalm mogelijk stonden we naast de anderen te kijken naar
de elektroden op de kruin van de kaalgeschoren ijsbeer en
knikten, het waren veelkleurige gegevens, maar de hypothese
was verdwenen, iedereen verdacht iedereen, het Absolute Niets
breidde zich uit, het alsmaar grotere zwart in het ruim, vader,
vader, de ijsbeer schoot wakker, zou je niet beter wat slapen?
| |
| |
| |
Wel of niet, of in zekere onachterhaalbare mate, te wijten
Stikstof produceerde mest, kwik ging in het afvalwater, werd
in de baai geloosd, vissers vingen driekoppige vissen, katten
begonnen raar te springen, en vogels vielen zomaar uit de lucht,
in 1956 werd een vijfjarig meisje ziek, mensen verloren hun verstand,
vielen in coma of gingen dood, dus zette de fabriek nog tot 1968 door
met het lozen van kwik, en als William Eugene Smith het verdriet
zo nodig in haar bad moest fotograferen, kon hij ook flink worden
afgerammeld door trouwe handlangers, zelfs met de airconditioning
op volle toeren voelden we zweet druipen langs het achterhoofd,
een bijna zesjarig jongetje vroeg tussen haakjes de ultieme vraag,
waarom werd het heelal gemaakt, en konden we, behalve hakkelen,
dat krijg je met waaromvragen, die zijn soms absurd, we kunnen
altijd, waarom dit, waarom dat, alsof er altijd een reden moet zijn.
| |
| |
| |
De Re Metallica, De Natura Fossilium
Het was hoog tijd, één voet uit en één voet in het water,
tegen jicht, hoge bloeddruk, slagaderverharding, allerlei
chronische huidziektes en zenuwpijnen, het bad van glimmer
bevond zich precies op de voorspelde plaats, natuurlijk radon,
verval van thorium en uranium, als gas in het grondwater,
we trokken onze schoenen uit en zetten ze in een vakje
op de bovenste rij van het rek, in de kleedkamer hielp
een oude man een nóg oudere man uit zijn wijde broek,
in het heetste bad zat een nijlpaard met bril op te puffen,
Vivaldi klonk uit de luidsprekers, de krachtmeting van
harmonie en inventie werd verstoord, net toen de honden
begonnen te blaffen, door een oudere vrouw in lichtblauw
uniform, veinsde bloedernstig de temperatuur te meten.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd