Terras. Jaargang 2016 (10-11)

[p. 116]

Margarita Aliger
Lente in Leningrad
Vertaling: Anniek Kool

In die lange, trage winter,
door haar duistere ijzer heen,
zei jij zacht:
We houden vol, want wij zijn van steen.

Om alles lag die ring van gif.
De vijand nadert, sluit ons in.
De Leningraders, als soldaten,
keken recht in zijn norse gezicht.
O stad zonder licht, stad zonder water!
en 125 gram blokkadebrood.

Uit levensloze, wrede luchten
het woeste donderen van onheil.
De straatstenen kermden, de brugtegels zuchtten,
maar de mensen leefden voort, vonden kracht.
En zij die vielen, als soldaten in strijd,
belandden in een massagraf zo krap.

Ten slotte raakte de winter uitgeput,
en klaarden de wolken op.
Door bommen geblakerde huizen
waren gestorven, waren bezweken.
Maar jij en ik lopen de brug op
onder de vleugel van 'n triomferend mei.
Je voelt opwinding en geluk
hoewel je het waarom niet begrijpt.
Jij en ik zien een eenzame wolk,
ogen en lippen koud door de wind.
Jij en ik spreken zachtjes
over wat was en wat zal zijn.
Ontsnapt aan 't lange duister,

[p. 117]

 

zijn we door vuur gegaan.

 

Je zei: ‘We zijn van steen.’

 

Nee.

 

Wij zijn sterker dan steen:

 

Wij zijn het leven.