Terras. Jaargang 2013 (04-05)

[p. 78]

Daniel Falb
De tred van de shar-pei
Vier gedichten uit ‘New Zork’
Vertaling Ton Naaijkens

***

leven op een bedrijvencomplex. de bron die in zichzelf terugspoelt........ het hart
betaalt de lever.

says the infant, weldra ga ik sterven...... stop de steeds weer opduikelende clowns in
de grond.

....dit individu dient een kudde te zijn die, op haar trek, andere lijven begon af te
grazen. compagnons die te werk gaan volgens het piramidemodel.

hoeveel maaltijden kun je vanavond tot je nemen...... zonder bedolven te worden
onder eigen vorderingen. de hoogbegaafden onder de slachtoffers.

landschappen van verwachting........... te bekijken als voortuin. we herkennen er de
bosbrand in en het grondwater eronder.

de hoogglans ervan is hun didactiek......... een federale wet regelt de rest. hoe vaak
kun je vanavond gaan slapen. a thousand years.

[p. 79]

***

de meetbare diepte van de organisatie die ons animeerde. de oermeter ijken. de
huizen bestaan uit cake.

montagne sainte-victoire's twenty four expiring versions per time unit. let op de
houdbaarheidsdatum van de dingen om ons heen.

de natuur produceert kant-en-klaargerechten. door publieke functies gaat het geoogste
dus, gaat het lichaamsgewicht gekleed heen.

we lagen bovenop elkaar, in de generatietijd. op mij drukte een president en de
eindeloze rij van zijn ferventste performers.

zegt de ene erwt tegen de andere. de bevoorradingslijnen zijn tot de nok toe bedekt
met woongebieden. gazons van burgerbureaus.

als structuren de straat op gaan, wat is dan de straat. en het fruit, aan de struik seconden
lang optimaal geconserveerd.

in de levensmiddelenafdeling rekende ik af en kreeg van de automaat geld terug dat
aan de bomen groeit.

[p. 80]

***

over biografische kosten praten. naar gelang de prijs krijg je er een plot bij. legde
je bij, regenden er moeilijk te beheersen hoeveelheden bonussen over ons uit. ergo,
psyche.

deze ontroerende scène werd door een raam getoond. het indiceerde de blik van de
bevrijder die een haast obscene rijkdom aan details openbaarde, eindeloos zwamde.

vernietig het budget, sla de exclusiefste materialen in, maak ze onzichtbaar op de set.
in 't echt restten er voor de castings niets dan sedimenten, een al lang verstreken dag,
het overgebleven geld dus.

de tekst zouden we zelf voordragen, maar we bezaten, als animaties, geen eigen
stem, die ons nu dus aankeek.

en wie ons inspreekt moet al als model gewerkt hebben. vermijd haren onder de
dienstkleding als jullie 's nachts voor de studio's staan waarin gestaakt wordt, be nice.
je meende het klakken van de profilers te horen.

toen de productie stillag vond je in de rol van de protagonist terug wat vroeger
personeel heette, barstte uit de bussen en kletste eindeloos.

[p. 81]

***

de herkenning van onbekende diersoorten en hun berijders in kaki... verspreid dat als
meerlingen, magische handelingen als liefdesvuur.

..................................de enige ontmoeting met mijn beste vriend. het wachten op
een voorwerp hoort bij hem. dat wat

de ongeleerd blijvende arbeid betreft... de shar-pei, door een wals overreden, komt
knorrig weer overeind.

zolang het ongeschreven leven duurt in zijn wetmatigheid. minutiae hebben slechts
een onbestemd ogenblik nodig voor hun pop-up.

je vingerafdruk van je vingers vegen............op de gewenste breuklijn zou je met je
mond drinken.

......de omliggende toppen spiegelen zich erin. nog wat in de ongedekte machtswellust
staan. en dan dezelfde,

alleen in verschillende tijden vallende tred van de shar-pei..........paarse palmen,
door een cycloon gebogen. je licht me je notie van geluk toe.