De tempel der zanggodinnen


Minnesang. Stem: Wat mag Goosen nu Vryers wilt gy gaan uit vrye. Schoone Kloris waart te roemen, Als de schoonste veltgodin, Waart verziert met de eelste bloemen, Bloemen, die de zuyvre min Zyn geheiligt schoon en fier, Pronk beelt van de Maagden, Groot van geest. Schoon van leest,
[pagina 8]
Die myn oog behaagden. Onlangs dogt my, onder 't dromen, Dat ik naast u zyde zat, Gants ontbloot van angst en schromen, Door de liefde als afgemat, En dat ik uw poesle hant, Door de minne lusten Gants ontroert En vervoert Duyzent werven kusten. Ach, riep ik, myn uytgelezen! Ach ik sterf van minnepyn! Wilt myn tedre smart genezen, Laat de min zoo schoon als ryn, Eens den overwinnaar zyn, Ey laat eens uw zinnen, Door het zoet Van den gloet Der min overwinnen. Kloris lachten om myn reden, En sprak Herder zyt gerust, 'k Heb altoos gehoort uw beden, Met een aangename lust. 'k Sprak myn lief nu eens gekust. Laat ik eens uw kaken, Op dees stont,
[pagina 9]
Met myn mont, Kuschende genaken. Laat ik my in beï uw ermen Vleyen, als 't een Herder past, Die door min tot in zyn dermen Is op 't deerlykst aangetast, Heeft de liefde my verast, Hal triumf wat schaden! 'k Zal myn lust, Moe gekust, Hemel! nu verzaden, Met viel ik voor haar ter neder, Op het jong en groene gras, Maar de slaap verliet my weder, Op dit aangename pas. 'k Zag dat het droomen was, En begon te schreyen. Droomen zyn, Vol fenyn, Vol verraderyen.