De tempel der zanggodinnen

[p. 1]

De tempel Der Zangodinnen.

Pan en Siringa

Stem: Petite Jalousie.

Siringa, een aardig Mysje
Fiks ter jagt als een Diaan,
Wert van Pan zoo meenig rysje,
Als zy jaagde door de paan,

Van het essenbosch bespiet;

Maar zy agt zyn smeeken niet,

Tot 't geval hem zyn beminde,
Op het onverwagst deedt vinden,

Daar zy baaden in de vliet.

Pan stont vast zyn neus te likken,

Zoo vol vreugt als een gaskon,
Die tot barstend zit te prikken,

Op eén soupè sampignon,

En, al sluypend door de laan,

Kwam hy aan haar zyde staan,
Za! kom aan, zei hy, zoet zusje,

Geef aan Pan een lekker kusje,

Of het is met hem gedaan.

Zy, als of men haar kwam wekken,

[p. 2]

 

Zag vol schrik den boxpoot staan,

 

En zy peurde vast aan 't rekken,

 

En god pan haar agter aan.

 

Nimfjes van Arkadia,

 

'k Bid u komt my nu te staâ,

 

Berg myn eer! Ach! hoort myn klagten,

 

Pan! Ach! Ach! wil my verkragten,

 

Lieve Nimfjes helpt me drá.

 

 

 

vlugt niet riep hy geurig Roosje,

 

't Is de veldgod, die u mind,

 

Met kreeg zy van schrik een bloosje,

 

En zy vlugten als de wind!

 

Helpt my Goden! helpt my drâ.

 

Dus riep zy al voor en na,

 

Helpt my of ik raak in lye,

 

Jachtgodin wilt my bevrye,

 

Sla uw tedre Dochter gâ.

 

 

 

Met greep hy haar by de slippen,

 

Doe nu, riep hy, wat gy wilt

 

'k Laat u by myn keel niet glippen,

 

't Is onnodig tyd verspilt.

 

Zy verdubbelt haar gesmeek,

 

Tot de stroomgoon van de beek,

 

In de sloot haar transformeerde,

 

En in enkel riet verkeerde,

 

Toen stont Pan eerst fraay en keek.

 

 

 

Terwyl hy vol ongenugten,

 

't Lieve riet omhelst en streelt,

 

Hoort hy d'echho van zyn zuchten,

 

Die in 't holle rietje speelt,

 

Dus vont Pan de herdervluit,

[p. 3]

 

Die hy noemde na zyn Bruit,

 

Siringe dus zult gy heeten,

 

Sprak hy blint en doof gekreeten,

 

En daar me was 't spreukje uyt.