Het Taelverbond. Jaargang 4

Waer genot door J.F. Brouwenaar.

Vergeefs dat ge, om een hart te ontvonken
Des meisjes schoot met schatten vult;
't Genot der liefde moet geschonken
Wanneer ge regt genieten zult.
Goud wint de stem van vuige hoopen -
Geen enkel hart verwerft ge er door;
En wilt u ooit een meisje koopen,
Ga heen en geef u zelv' er voor.

Kan u geen heil'ge band omgeven,
Dan, jongling, toom u met beleid!
In ware vryheid kan men leven
Ook zonder ongebondenheid.
Laet slechts voor éene uw harte gloeijen.
En, klopt het liefde telken slag,
Dan zal de teederheid u boeijen
Als u de pligt niet boeijen mag.

[p. 129]

 

Voel, jongling! en kies, diepgevoelend,

 

Een teeder meisje (u kieze zy)

 

Op 't schoon van ziel als lichaem doelend,

 

Dan streelt u 't zelfde heil als my.

 

Ik koos, my is die kunst gegeven,

 

Ik koos zoo uit den hoop er een',

 

Ons faelt ten schoonsten echteleven

 

De priester-zegening alléén.

 

 

 

Zich slechts voor my om schoon bemoeijend,

 

Bezorgd voor wat myn vreugd verhoog',

 

Wellustig aen myn zyde stoeijend

 

En zedig voor der menschen oog,

 

Zal nooit de tyd dien gloed bekoelen.

 

Haer regt gaet nooit, gekrenkt, te loor.

 

Haer gunst doet zy me als gunst gevoelen

 

En ik, ik blyf er dankbaer voor.

 

 

 

'k Voel, reeds te vreên haer lach te ontmoeten,

 

Genieting die naer hooger smaekt,

 

Wen ze aen den disch 's geliefden voeten

 

Ten steunpunt harer voeten maekt;

 

Wen zy my 't ooft van uit haer lippen,

 

Of 't glas my reikt, waeruit ze dronk,

 

Of 't boezemslui'rend gaes laet glippen,

 

Dat kusjesroovend nederzonk.

 

 

 

En als, in stil- gezel'ge stonden

 

By mingekout ons hart geniet....

 

'k Wensch van den liefsten aller monden

 

Dan woorden, kusjes vraeg ik niet.

 

Verheven ziel! bekoorlyk straelt ze

 

In glans, dien 'k immer schooner vind!

 

Zy is volmaekt, slechts daerin faelt ze,

 

Daerin alleen, dat zy my mint.

 

 

[p. 130]

 

Ja, eerbied vlyt my haer te voeten,

 

En 't zielsgevoel my aen haer borst.

 

Dit, jongling! heet zyn lust te boeten,

 

Dit lessching voor den minnedorst.

 

De dood voert u, haer' arm ontgleden,

 

Eens, by der engelen gezang,

 

Tot in des hemels zaligheden,

 

En gy gevoelt geen' overgang.

Naer Göthe.