Onze Taal. Jaargang 80

Van Aaf tot z
Lfs

Stel, je hebt een collega. Een verre collega die op een ander kantoor werkt, maar met wie je op de tweejaarlijkse gezamenlijke borrel toch altijd een heel diepzinnig gesprek krijgt over de dingen die er echt toe doen, doorspekt met het soort grapjes waarvan je dacht dat alleen jij en je beste vrienden ze maakten en begrepen. En met die collega houd je, door het jaar heen, af en toe dat grappige en toch best diepe contact, per e-mail.

Hoe onderteken je die mails dan? Ik zou achter deze vraag bijna ‘in godsnaam???’ willen schrijven, want het ligt zó ingewikkeld.

Bij de mensen met wie ik zelf dit soort contact had - een leuke vrouw die ik bij een cursus had leren kennen, een opdrachtgeefster met wie ik ook over onze baby's mailde, kortom, mensen met wie ik niet direct bevriend was maar wel privédingen besprak - kwam in het e-mailverkeer een jaar of twee geleden de afsluiting hartelijks in zwang. Jan Kuitenbrouwer had het in dit blad een paar nummers geleden ook over hartelijks. Hij had niet veel met hartelijks.

Ik kon me dat voorstellen, want hartelijks is intens tuttig. Maar toch had het iets handigs. Voor hartelijke groet is het contact soms gewoon te gezellig, en voor xxx niet gezellig genoeg. En groetjes, daar zijn we allemaal een beetje te oud voor.

Dus tja, dan maar hartelijks.

Volgens mij komt hartelijks trouwens uit de wereld van de uitgevers, want vooral redacteuren met wie ik contact had, hartelijksten er wild op los. Logisch: redacteuren moeten beroepsgewijs een innig contact met hun auteurs cultiveren, maar tegelijkertijd kennen ze die auteurs niet goed genoeg om ze aan het eind van een mail te x'en.

Hartelijks is dan een fijne oplossing.

Dus ik ging terughartelijksen. Totdat lfs erin kwam, niet zo lang geleden. Lfs is, volgens mij, het nieuwe hartelijks. Lfs is meer dan groetjes en, net als hartelijks, lang niet zo intiem als xxx. En het is ook niet zo lief als het echte liefs, want daarin zit het woord lief helemaal uitgeschreven.

Lfs heeft het lieve, zonder dat het te lief wordt. En daarom is het een handige afsluiter, voor, bijvoorbeeld, twee vrouwen die samen op een hardloopclubje zitten en mailen over een mogelijke jogafspraak in het park. Je zaait geen verwarring (‘Huh? Ik wist niet dat je verliefd op me was!’) en toch breng je warmte over. Dat lijkt me een mooi doel in het leven.

Aaf Brandt Corstius