Overlijdensadvertenties
B.J. Vollebregt-Steenkamp - Den Haag
Overlijdensadvertenties zijn voor mij in de loop der jaren van gewenste informatiebron ‘gepromoveerd’ tot studie-object. Het is voor taalgevoeligen verrassend wat daarin met onze Nederlandse taal gebeurt. De bijzondere situatie waarin nabestaanden verkeren, zal daar zeker voor een deel debet aan zijn. Zeker na een onverwacht overlijden staat het hoofd van bedroefden er niet erg naar om nu eens voor een fraaie tekst te zorgen.
Een reden te meer voor begrafenisondernemers om hier zeer alert op te zijn. Maar als ik de teksten zie, waarin onderwerp, gezegde, bijzin en wat dies meer zij nauwelijks meer iets met elkaar te maken hebben, mòèt ik helaas tot de conclusie komen, dat de kennis van de Nederlandse taal onder begrafenisondernemers heel wat te wensen overlaat. Vooral tegen de regel dat in een beknopte bijzin het geïmpliceerde onderwerp moet overeenkomen met het onderwerp uit de hoofdzin, wordt veel gezondigd. Hierdoor ontstaan zinnen als ‘Door luid te blaffen werd ik door mijn hond gewekt.’
Een bloemlezing.
- Zijn plichtsgevoel en altijd opgeruimd karakter zullen voor ons een groot verlies betekenen.
- Na een arbeidzaam leven met veel liefde en zorg voor ons allen geven wij met droefheid kennis, dat....
God neemt vaak de grammaticale plaats van de overledene in, zoals blijkt uit de volgende teksten:
- Tot onze diepe droefenis, maar met volledige overgave,
- Na een leven van zelfopofferende liefde
- Na een moedig gedragen lijden
- Na een kortstondige ziekte, gesterkt door het sacrament van de zieken
- Na een arbeidzaam leven in de leeftijd van 80 jaar
heeft God tot Zich genomen...
Overbekende fout:
- ‘Bedroefd, maar dankbaar voor hetgeen zij voor ons betekend heeft, is heengegaan...’, waarin vergeten wordt het deel ‘delen wij mede dat’ of iets dergelijks.
Een heel moeilijke:
- Veel te vroeg en bedroefd om het gemis, maar dankbaar voor de jaren met ons samen, laten wij weten dat F. is ingeslapen...
Voor zover mij bekend, kunnen kranten teksten van aangeboden advertenties niet corrigeren op het punt van de taal. Daarom vraag ik me af of er niet enkele goede standaardteksten in het ‘uitvaartwezen’ verspreid kunnen worden. Dat is dan wel niet zo persoonlijk, maar ook nú lijken vele teksten toch al als twee druppels water op elkaar.
Auteursrechtelijk beschermd