Lichtgedicht
W.A.B. van de Laar - neerlandicus, Nijmegen
In het literaire tijdschrift De Tweede Ronde is steevast sprake van de rubriek ‘Light Verse’. De nazaten van Paaltjens en De Schoolmeester (Drs. P., Driek van Wissen, Paul Lemmens en vele anderen) brengen daarin hun ‘plezierdichten’ onder.
Ik vind die laatste term om twee redenen misleidend. Allereerst zijn de bedoelde verzen wel eens weinig plezierig van aard. Sla er maar eens Ik wou dat ik twee hondjes was op na, een bundel met door Vic van de Reijt bijeengebrachte verzen van Nederlandse nonsens- en plezierdichters van deze eeuw. Voort wordt gesuggereerd dat de andersgeaarde poëzie niet plezierig (om te lezen) zou zijn, hetgeen onzin is.
Een geschikter Nederlandstalig equivalent lijkt me: lichtgedicht (aaneengeschreven en met de klemtoon op het eerste lid van de samenstelling). Het staat niet alleen zeer dicht bij ‘light verse’, het is bovendien een allusie op ‘lichtgewicht’ (een bepaalde klasse of categorie uitdrukkend). Lichtgedichten worden vervaardigd door lìchtdichters.
Het is misschien even wennen, maar wàrtaal is het zeker niet.
Auteursrechtelijk beschermd