Nieuwkomers
Bloemenkinderen nieuwe stijl
Riemer Reinsma
Bloemenkinderen, bestaan die nog? Hippies existeren hier en daar nog wel, maar niemand duidt ze ooit meer aan met het ietwat zoetelijke synoniem ‘bloemenkind’. Wel worden ze in sommige plaatsen overblijvers genoemd. Zo schijnt een bepaald café in Goudriaan de reputatie te hebben dat daar alleen maar overblijvers komen. Een tragisch woord, dat naar restverwerking riekt.
Wie zou dat woord bloemenkinderen voor het laatst in de mond genomen hebben? Het is alweer elf jaar geleden dat iemand in het toenmalige tijdschrift Aloha het volgende rozekleurige proza opschreef: ‘Als bloemenkinderen verplaatsen we ons in een andere ideale samenleving waar liefde, vrede, vrijheid zouden heersen.’ Sindsdien is er weinig meer over de bloemenkinderen vernomen. Het woord leek in Aloha een vredige dood te zijn gestorven.
Maar sinds kort is er weer nieuws te melden. Onlangs meldde een advertentie de verschijning van het volgende boek: ‘Bloemenkinderen voor het hele jaar. De kleurrijke bloemenkinderen van alle seizoenen nu in één groot boek. Met gedichtjes van Nanny Kuiper.’ Auteur: ene Cicely Barker.
De titel, maar misschien vooral dat verkleinwoord gedichtje, doet vermoeden dat dit boek nauwelijks over hippies gaat maar des te meer over bloemen. Ik snel naar de boekwinkel en sla het werkje open. Het staat vol tekeningen: allemaal kinderen met gazen vleugeltjes - een soort elfjes - die ieder een bepaalde, vergroot weergegeven plantesoort in de hand houden. Het boek is uit het Engels vertaald.
Benieuwd hoe de oorspronkelijke titel heeft geluid. Flower Children? Nee: Fairy Flowers - elfenbloemen. Blijkbaar is de oude betekenis van bloemenkinderen al zozeer in vergetelheid geraakt dat de vertaler er niet voor terugschrok het woord een totaal nieuwe betekenis te geven. Met hippies heeft dit boek volstrekt niets van doen, of het zou dit moeten zijn: de ideale samenleving waar liefde, vrede en vrijheid zouden heersen is een sprookje geworden.
Auteursrechtelijk beschermd