Onze Taal. Jaargang 46

Koning Jan Karel

De Spaanse correspondent van NRC/Handelsblad verheugde op 29 december 1975 de fitalisten onder zijn lezers door het uitzicht te openen op 105 miljoen Spaanse postzegels, ‘waarop men koning Juan Carlos en koningin Sofie afzonderlijk ziet en daarnaast ook als paar.’

Afgezien van deze curiositeit vertoont de mededeling nog iets merkwaardigs, en wel op taalgebied. Volgens goed en algemeen gebruik is de naam van koningin Sofía vernederlandst, maar in strijd met dat gebruik is dat bij de koning verzuimd. Waarom in vredesnaam?

[p. 59]

Vorstennamen worden altijd vernederlandst. Koningen van Frankrijk noemen wij Lodewijk of Hendrik of Karel, koningen van Engeland Karel of Jacob, tsaren van Rusland Peter of Nicolaas. We zeggen Gustaaf van Zweden, Christiaan van Denemarken, Jan van Luxemburg.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Het kán namelijk niet altijd. Haakon, Boris, Haile Selassie láát je zo, tenminste wat de spelling betreft. Misschien heeft men niet dadelijk in de gaten gehad, dat Iwan niets anders is dan Johan, of heeft gemeend dat men de schoolkindertjes beter bang kon maken met dat exotische in ‘Iwan de Verschrikkelijke’. Een zekere schroom tegenover de Vader des Vaderlands kan de oorzaak ervan geweest zijn, dat men de keizers van het Tweede Rijk maar liever Wielhelm noemde.

Maar regel is regel en goed is goed. Wie de koning van Spanje - ondanks het wilhelmus - niét wil eren, moet hem maar net als toen hij prins was, Juan Carlos blijven noemen. Z.M. heeft recht op de naam Jan Karel, zoals zijn voorzaat op de naam Filips.

C.A.Z., Leiden