Onze Taal. Jaargang 40

Fout of goed?

De heer Denekamp, Zwolle, is m.i. op een gevaarlijke weg met zijn artikeltje: ‘Nog fout of al goed?’ (O.T. febr. 1971). Indien hij gaat twijfelen aan verschil tussen ‘niet het minst’ en ‘niet in het minst’ of ‘behoren tot’ en ‘behoren tot één van’ dan is hij, dunkt mij, zelfs op een verkeerde weg.

Mijn boek ‘Schrijft u ook zulk Nederlands?’ is vol dwaasheden, bijeengegaard uit dag- en weekbladen. Laat me het ronduit mogen zeggen: Het standpunt van de heer Denekamp lijkt veel op dat van hen die op zedelijk gebied ook uitgaan van de gedachte ‘alles mag’.

Ik haal hier de woorden aan, die ik schreef in de ‘Inleiding’ van bovengenoemd boek. ‘Le bon usage: cela signifie qu'une discipline est nécessaire; que, pour empêcher le français de se dissoudre dans l'on ne sait trop quel magma, il importe que des maîtres à bien parler proposent leur exemple, dictent leur consigne. Ces maîtres s'appellent les grands écrivains. Leur consentement unanime crée une sorte de langue littéraire. A elle d'exercer sur la langue parlée son office régulateur.’^1.

(Maurice Grevisse: Le bon usage.)

Wat hier van het Frans wordt gezegd, geldt stellig ook voor het Nederlands.

F.C. Dominicus, Den Haag

1. ‘Het juiste gebruik’ betekent dat taaltucht noodzakelijk is; dat om te beletten dat het Frans tot een brijachtige massa wordt, het van belang is dat meesters op het gebied van de taal die ten voorbeeld stellen, hun wachtwoord geven. Deze meesters zijn de grote schrijvers. Hun eenparige goedkeuring schept een soort letterkundige taal. Haar taak is op de gesproken taal een regelende bemiddeling uit te oefenen.’