Bi-oe
Wij Nederlanders zijn schrikkelijk goed in vreemde talen; Frans, Duits, Engels, Spaans, Italiaans, noem maar op. Met één woord liggen wij echter overhoop; het Franse voor juweel, kleinood. Daar zegt de Fransman bijou tegen; bi-sjoe. Dat is zijn recht, daar is hij tenslotte Fransman voor. Maar wij, eigenwijs, menen hem te moeten verbeteren: niet bi-sjoe, maar bi-oe, en wij schrijven ‘byou’. Met reuzen letters, op de winkelruit, aan een hoofdplein in de hoofdstad. Wat moet een Fransman wel van ons denken als hij dat ziet!
(En nog een paar woorden: Email, dat wij weergeven met Emaille; en Dijon (di-sjon) dat wij steevast Dyon (di-on) noemen.)
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd