De redacteur op het matje
*‘Voor ik Uw briefje weg doe, een aanmerking op Uw taal of spelling. Gij schrijft: “wijzelijk vermelden wij niet”, enz. Moet dat niet zijn: wijslijk of wijselijk? Zooals: vreeslijk of vreeselijk; dwaaslijk of dwaselijk? Heuglijk (of heuchelijk?); ontzaglijk (of ontzachelijk?) zou men, al staan ze niet geheel gelijk, ook hierbij kunnen aanhalen. Beter nog lieflijk of liefelijk; gerieflijk of geriefelijk, enz.
Of zegt u heusch: wijzelijk, met zachten klank? Zoo ja, zijn er dan meer van de genoemde woorden, waarin de zachte spirant in Uw uitspraak verschijnt vóór den uitgang -(e)lijk?
U ziet, mijn “terechtwijzing” gaat al over in een belangstellende informatie.’
Neen, heusch, de Redacteur zegt ‘wijselijk’, en dat schrijft hij ook; hij is waarlijk een goede schrijver. Maar hij tikt (‘tipt!’ zou Prof. Muller verbeterd hebben) execrabel. Zijn linker voorvinger, een e bedoelende, glijdt af en produceert een s; en als hij een s te voorschijn wil brengen, komt er een z. Vandaar dat wijzelijk. Profijtelijk in dit geval, want het heeft een lid van den Raad uit zijn tent gelokt. En dat is winst.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd