Taal en Tongval. Jaargang 23

Het Nederlands in Frankrijk!!

Hierboven op deze bladzijde kunt u lezen welke schitterende vooruitzichten het Nederlands te wachten staan in Frankrijk. Jammer dat die nuchtere Winschoter Courant van 29.10.1970 wat roet in 't eten gooit door zijn opmerking dat echter Frankrijk voorlopig nog maar weinig leraren heeft die het Nederlands machtig zijn. Hoe is dat nog mogelijk na al die Frans-Vlaamse hoogdagen te Waregem en te Ekelsbeke!

Vlaanderen schijnt totnogtoe op bitter weinig gebieden de Hollandse invloed te hebben ondergaan, maar ik heb zeer sterk de indruk dat de Vlaamse romantismevirus heel wat Nederlanders heeft aangetast, zoals blijkt uit die mededeling met dat zonderling commentaar. ‘Weinig’ betekent in feite ‘niemand’. Dat is helaas de droeve waarheid en indien men in Frankrijk het Nederlands als taal voor het baccalaureaat heeft vrijgegeven, dan is het enkel omdat men wist dat het niet meer de minste kans had.

Het dialekt dat in Frans-Vlaanderen wordt gesproken is voor een Nederlander even vreemd als het Deens of het Spaans. Ik daag gelijk welke niet Frans- of Westvlaming uit mij de betekenis van één enkel zinnetje van een Fransvlaamse opneming te verklaren.

Waarom het Vlaams gedoemd is te verdwijnen heb ik aan de hand van vergelijkende bevolkingscijfers klaar en onweerlegbaar aangetoond in de ‘Mélanges pour Jean Fourquet’¹.

Dat er in Vlaanderen en ook in Nederland nog mensen te vinden zijn die niet door de zure appel kunnen bijten en zich liever knollen voor citroenen laten aansmeren, kan ik niet verhelpen.

Een Gentse spreuk luidt: ‘Ons Here moet zijn getal hên’² en, zoals het een dialektoloog betaamt, houd ik mij aan die volkswijsheid.

Willem Pée.

1 Klincksieck, Paris - Hueber, München, 1969, blz. 273-285.

2 Zie Lodewijk Lievevrouw-Coopman, Gents Woordenboek, Gent, Kon. Vla. Acad. v. Taal -en Letterkunde, 1950, s.v. ‘getal’.