Woordverklaring.
Naar aanleiding van de anti-critiek van Dr. Eymael op Te Winkels recensie, wenschte ik een paar dingen onder de aandacht van de lezers te brengen.
In de Zedeprint ‘Een gemeen soldaet’ wordt de soldaat genoemd: een prediker op 't mes. Zou Huygens hierbij niet gedacht hebben aan de in de 17e eeuw zeer gewone uitdrukking: spreken op 't mes, op 't mes zijn in 't spreken.
Hoe spreek jy dus op 't mes?
A. Alewyn, De Puit. Hellev., 1720, bl. 45.
Hoe spreekt hy op het mes als hy in vrijheidt is,
Daer 't wijf hem niet en hoort.
De Bie, Misluckt Overspel, 1669, bl. 103.
Wat zyn verliefdens straks op 't mes in 't spreeken.
H. Benjamin, De Minnaar van zyne vrouw, 1692, bl. 24.
In de Zedeprint ‘Een dwergh’ wordt een dwerg genoemd een poppen Oliphant. Kunnen ter illustratie ook de volgende plaatsen uit Westerbaen's Ockenburgh dienen?
Van Asperges, groot en goed,
Van haer deugd en overvloed,
Die in dicktc niet en wijcken
Voor de Poppc-rcusen-pycken
Noch voor 't top-end van het hout
Dat dc boomen staenden houdt.
Ockenburgh, bl. 13 (Westerb. Ged. 1657).
Asperges vindmen hier om spiessen af te maecken
Voor Poppen-Goliats, als toppen van de staecken
Daer sich de Turckse boon van onderen om windt,
Of yder waer een spil voor 't gaeren datse spint.
Ibid. bl. 128.
Wat met Poppe-reusen en Poppen-Goliats hier bedoeld is, is me niet te duidelijk. Maar Poppe-reus is hier, dunkt mij, in geen geval een kleine reus, maar houten reus. Wie geeft meer licht?
K. Poll.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd