De Taalgids. Jaargang 8

Brievenbus.

Aan de Redactie van den Taalgids.

In Bilderdijk's Afscheid bij mijn bestemd vertrek naar Kazan (Poezij, 4^de deel) worden deze verzen aangetroffen:

Wat zijn my 's aardrijks zaligheden

Of weeldrigheid van dartle lust!

Wat zijn ze een hart (bij 't rustloos hijgen

Naar 't onvergeetbre Vaderland),

Waarin nooit andre zucht kan stijgen,

Nooit andre drift was ingeplant!

Ontwortel die, gy rijt het open!

Roei ze uit, gij scheurt het van elkaâr!

Zijn minste verzels moogt gij sloopen,

Maar 't ademt nimmer dan door haar.

Dat woord verzels heeft mij al veel hoofdbrekens gekost, zonder dat het mij is mogen gelukken het op voldoende wijze te verklaren. De woordenboeken van Weiland, Bomhoff, Calisch en anderen laten mij in den steek, zelfs de woordenlijst der Heeren de Vries en Te Winkel heeft het woord niet opgenomen. Vroeger heb ik wel eens aan vezels gedacht; doch sedert ik in Da Costa's Kompleete dichtwerken van Bilderdijk (12^de deel) ook verzels aantrof, heb ik die meening laten varen. Met mijne overige gissingen

[p. 80]

dienaangaande zal ik de Redactie niet bezig houden; alleen zij het mij vergund haar met de meeste bescheidenheid te verzoeken, dit punt wel te willen ophelderen; daardoor zal, zoo al niet aan de taal zelve, dan toch aan menigeen, wien de uitdrukking als mij onbekend is, een wezenlijke dienst bewezen worden.

Met de meeste hoogachting enz.

N.N.

Wij meenen dat de eerste gissing van den geachten inzender volkomen juist is en dat hier werkelijk vezels moet gelezen worden. Dit woord levert een goeden zin op, en verzel is ons onbekend. Had het ooit bestaan, het zou bezwaarlijk een ander woord hebben kunnen zijn, dan verzen, mv. verzenen, waarvan de beteekenis in den zin niet past; ook ware het aanwezen der l en het gemis der n onverklaarbaar. Deze letter toch behoort tot het wezen van het woord: zij komt reeds voor in het Gr. πτέρνα, in het Nederlandsche fersna der 9^de eeuw, in het Middelned. verssene, en in alle andere Germaansche talen.

Red.