Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 272]

[Vlucht niet, vlugge Aardsgoddin]

Toon: Tweede Carileen.

VLucht niet, vlugge Aards-goddin,

Voor 't genot van trouwe en zuiv're min;

Ay! blijf staan’ en vertoef’ by dees' Laan,
Daar de lust’ van zo menig minnaar wierdt geblust;
Maar, ach! ghy vliedt’ schoon ghy ziet’ mijn verdriet,
Dies mijn zucht’ u vervolligt waar ghy vlucht;
g'Hebt mijn hert’ neem de smert’ die my tert,
Ook met een’ en, voor ja, zeg dan vry eeuwig neen.

2 Zoo zal ik dan weêr mijn lust

Op die geen, die my staâg streeld' en kust,
Stellen vast’ en my zien weêr ontlast
Van u trots’ die my herder, herder als een rots
Aan 't herte stoot’ dies mijn noodt’ d'herdtste doodt,

[p. 273]

 

In haar pijn’ nu zoo straf gelijk kan zijn;

 

Vlucht dan heen’ vluch ter been’ wel te vreên,

 

Zal ik gaan’ van mijn lief het minsgenot ontfaan.

 

3 Maar, ach! wat scheuring blindt my 't oog?

 

Keert zy weêr, die vluchtig voor my vloog?

 

Ja! zy ist’ haar haat is uitgewist;

 

Zie, zy lacht’ wis haar vlucht’ is van mijn zucht verkracht.

 

'k Vlieg, op de voet’ haar te moet’ ach! zy wroet

 

Door het zandt’ lief hoe hebt g' u dus ontmandt?

 

Gaat met my’ aan een zy’ toont u bly,

 

Zet u neêr’ en verkiest iet zoets voor yd'le eer.

 

 

 

I.d. Groot.

 

 

 

Niet al te.