Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 265]

Winters-deuntje.

Toon: Ey! wat hoort men vieze grillen, &c.

SChoon Apoll', met zijne straalen,

's Hollandts lust-prieël begeeft,

En in 't westen neêr gaat daalen;
t' Wijl een ieder klaagt en beeft

2 Door de over bitt're koude,

Van de Ooste- en Noorder - vorst;
Die de stroomen staande houde
Met een water - glaze korst.

3 Nochtans ziet de jeugd dit ly'en

[p. 266]

 

Over 't hooft, wanneer m' op 't ys,

 

Vrylik, met zijn lief, mach rijên,

 

Langs een gladde baan, om prijs.

 

4 Gure winden, strenge vlagen,

 

Waar van meenig zucht en karmt,

 

Kan haar van het ys niet jagen;

 

Midts dit swermen haar verwarmt.

 

5 Elk vermaakt zijn Galatheetje;

 

t'Wijl hy dapper met 'er sweeft

 

Op de Schaatzen, of in 't Sleetje;

 

Daar zy dan vermaak in heeft.

 

6 Meenig quantje krijgt zijn meisje,

 

Dat hem eerst zoo bitzig vil,

 

Door een schichtig winter-reisje,

 

Tot zijn lang-gewenste wil.

 

7 Hier door komt dat meenig borsje,

[p. 267]

 

Eer de herfst ten einde raakt,

 

Meêr naar een hart-klemment vorsje,

 

Dan naar d'eed'le zoomer, haakt.

 

 

 

M.W. de jonge.