Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 249]

Aan de vluchtende Rozinde.

Toon: Ik meende dat mijn liefd' ten end', &c.

O! Lief Rozinde, waarde Maagd,

Ghy die mijn ziel behaagd,

Waarom doch vlucht je (zeg’) voor my zoo weg?
Waar heene? Herderin,
Ik bid u om uw' wedermin;
Laat varen uw' verharde zin,
En ziet of Kloris u bemindt, ach! Engelin,
En schoon Godin;

[p. 250]

 

Gunt my dat ik die vreugd geniet,

 

Zoo raak ik t'ende mijns verdriet.

 

3 Ghy weet mijn liefde, ach! (mijn hert:)

 

Wat ly ik niet al smert

 

En pijn, alleen om u’ wat benje schuw

 

Te hooren; blijf wat staan;

 

't Is met een woordt of twee gedaan.

 

Zijt ghy zoo hart als steen,

 

Dat ghy niet hooren wilt (ô! wreede) mijn gebeên?

 

Ey! laat mijn reên

 

U doch behaagen: want ik sterf,

 

Zoo ik geen troost van u verwerf.

 

3 Ay! schoon' en waarde ziel, bedaar;

 

Breng my in geen gevaar.

 

Laat, na dees lange loop’ my doch de hoop

 

Ontfangen; op dat ik

[p. 251]

 

Mijn leeven na uw' wille schik.

 

Denkt wat de wreedtheidt baart;

 

Niet als onlusten; maar uw' gunst is meerder waardt,

 

Als iets op aardt:

 

Ik bid u, Engel, schenkt my die,

 

Op dat ik noch mijn vreugde zie.

 

 

 

K.h ll j.