Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

Levertje,
Over een belofte, die niet wel verstaan wierdt.

DIt Levertje is van een Hoen. (niet in mijn schoot te spreeken)
Een Jongman had nou laatst, met bidden en met smeeken,
Zoo veel te weeg gebracht, dat hem zijn Juffrouw zoy;
Ik sweer u van nu af: dat nooit een mensch, als ghy,

[p. 243]

 

Mijn hart bezitten zal. hy was heel wel te vreeden.

 

Maar, ach! den armen bloedt, verstondt niet wel de eeden

 

Die zy geswooren hadd'. 't viel ook heel anders uit:

 

Want na twee dagen tijd wierdt zy met K.... de Bruidt.